نقش سرمایه گذاری دولتی و رشد بهره وری در بخش زراعت

بخش کشاورزی در ایران از اهمیت بالایی برخوردار می باشد و به دلیل شرایط آب و هوایی و وسعت و پراکندگی زمینهای کشاورزی سرمایه گذاری در این بخش از اولویت بالایی برخخوردار است. در ایران دولت نقش تعیین کننده و تاثیرگذاری بر اقتصاد کل کشور دارد و به عنوان مهمترین پشتوانه خصوصا در بخش کشاورزی معرفی می شود. که با یک سرمایه گذاری درست و برنامه ریزی شده می توان به سطوح بالای منفعت و بهره وری در این بخش دست یافت. در ابنجا می توان اشاره کرد که سرمایه گذاری در زمینه های عمرانی و آبادسازی و فراهم آوردن امکانات و تسهیلات اجرایی و زیربنایی مهمترین اهداف دولت در بخش کشاورزی بوده است. عمده این تسهیلات شامل سرمایه گذاری دولتی در بندرها، راه آهن ها، جاده ها و امکانات ارتباطی ، احداث سدها و کانال های آبیاری و غیره بوده که در رشد بهره وری این بخش و خصوصا بخش زراعت موثر می باشد. بنابراین این مقاله به دنبال بررسی رابطه رشد بهره وری در بخش زراعت با تمرکز بر نقش سرمایه گذاری دولتی می باشد. که با استفاده از یک مدل رفتاری ، رشد بهره وری کل در چارچوب یک تابع هزینه ترانزلوگ برای دوره زمانی 1382- 1364 مطالعه گردید. این مدل نشان می دهد که رشد بهره وری تابع تغییرات تکنیکی، بازده نسبت به مقیاس و زیرساختارهای دولتی بوده و یکی از مهمترین پارامترهای موثر بر رشد بهره وری کل، زیر ساختهای دولتی (سرمایه گذاری دولتی) ، می باشد. نتایج تجربی این مطالعه نشان می دهد که سرمایه گذاری دولت در رشد بهره وری موثر باشد.، اما تاثیر آن چندان قابل ملاحظه نبوده که می توان دلیل آنرا نوسانات زیاد و پایین بودن سطح اغتبارات عمرانی دولت در امور زیربنایی بخش کشاورزی دانست.