تأثیر بازی درمانی با رویکرد شناختی- رفتاری بر کاهش علائم اختلال نافرمانیمقابله ای و افزایش پیشرفت تحصیلی دانش آموزان

یکی از شایعترین اختلالات رفتاری که در سن دبستان بروز میکند، اختلال بی اعتنایی مقابله ای است که برای درمان آنمداخلات گوناگونی وجود دارد. پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر بازی درمانی با رویکرد شناختی-رفتاری بر روی کاهشعلائم اختلال نافرمانی مقابله ای و افزایش پیشرفت تحصیلی دانش آموزان پسر مدارس ابتدایی شهر شیراز انجام گرفت. در اینمطالعه نیمه تجربی، از طرح پیش آزمون و پس آزمون باگروه گواه استفاده شد. جامعه مورد مطالعه را دانش آموزان پسر پایهچهارم و پنجم منطقه 1شهر شیراز در سال 1392-1391تشکیل میدادند. از روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای چندمرحله ایاستفاده شد. تعداد 20نفر از کودکانی که با توجه به ملاک پرسشنامه های سیاهه ی رفتاری کودک (CBCL)فرم والدین،فرم گزارش معلم (TRF )و مصاحبه تشخیصی از والدین دانش آموزان شناسایی شدند. سپس با روش واگذاری تصادفی بهدو گروه آزمایش و کنترل تقسیم شدند. گروه آزمایش تحت 10جلسه بازی درمانی قرار گرفت. علاوه بر آزمونهای مذکور،پیشرفت تحصیلی این دانشآموزان به وسیله ی آزمون محقق ساخته سنجیده شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون تحلیلکوواریانس یک طرفه استفاده شد. نتایج حاصل از تحلیل آماری داده ها نشان دادند که بازی درمانی شناختی- رفتاری موجبکاهش علائم اختلال نافرمانی مقابله ای شده است، اما در افزایش پیشرفت تحصیلی دانش آموزان گروه مداخله مؤثر نبوده است.پژوهش حاضر حاکی از کاهش علائم اختلال نافرمانی مقابله ای در نتیجه مداخله است که همسو با تحقیقات خارج از کشوراست و به نظر می رسد شیوه مناسبی برای درمان این اختلال باشد

Keywords:

اختلال نافرمانی مقابله ای , بازی درمانی شناختی-رفتاری , پیشرفت تحصیلی , دانش آموزان