معماری و بهینهسازی در مصرف انرژی با رویکرد توسعه پایدار

بخش ساختمان بهمنظور تأمین سرمایش، گرمایش، روشنایی، تهویه و دیگر فعالیتهای ساختمان از عمدهترین مصرفکنندگان انرژی است. معماری و طراحی معماری یکی از بخشهایی است که با تمرکز بر رویآن میتوان نقش به سزایی در بهینهسازی مصرف انرژیها داشت. وضعیت اقلیمی همواره یکی از عوامل اصلی تأثیرگذار بر شیوه زندگی مردم است . میتوان از انرژیهای موجود در طبیعت و انرژیهای تجدیدپذیر بهجای سوختهای فسیلی یا انرژیهای نیروگاهی بهمنظور صرفهجویی در مصرف انرژی استفاده کرد. در این تحقیق کوشش شده که با توجه به معماری جدید و ترکیب و تلفیق معماری سنتی بامعماری مدرن با رعایت نکات کلی موجب بهینهسازی در مصرف انرژی شد. هدف اصلی این مقاله معرفی منطبق با اقلیم مناطق مختلف و نیز استفاده از معماری سنتی درراه رسیدن به معماری پایدار میباشد. روشتحقیق در این مقاله به شیوه توصیفی – تحلیل است و ابزار جمعآوری اطلاعات نیز کتابخانهای و اسنادی میباشد. ضرورت و اهمیت تحقیق حاضر ازآنجا نشأت میگیرد که امروزه کشور ایران با توجه به موقعیتجغرافیایی و پیشینه معماری سنتی که داشته است باید درصدد احیای معماری سنتی و ترکیب آن با علم و فناوری جدید باشد تا بتواند به اهداف توسعه پایدار و جلوگیری از هدرروی انرژی جلوگیری نماید. نکاتیهمچون استفاده درست از ویژگیهای اقلیمهای مختلف در طراحی، طراحی درست پلان و فضاها برای دریافت کافی و درست انرژی، فرم بنا، ابعاد اتاقها، نحوه قرارگیری بازشوها و غیره میتوان موجب بهینهسازی مصرف انرژی شد.

Keywords:

معماری پایدار , بهینهسازی , مصرف انرژی , توسعه پایدار