ارزیابی کمیت و کیفیت سفره های آبدار تلماسهای مطالعه موردی: شمال شرق اهواز

تامین آب در مناطق بیابانی یک مساله حیاتی و دشوار است. عواملی مانند وجود رسوبات تبخیری ، بالا بودن سطح ایستابی، تبخیر از سطح ایستابی، سرعت کم جریان های آب زیرزمینی و طولانی بودن زمان ماندگاری آب موجود در سفره های آبدار محیط های بیابانی باعث میشود که منابع آب موجود در این محیط ها اغلب بسیار شوروغیر قابل شرب است. در محیط های بیابانی کیفیت آب به مراتب بیشتر از کمیت آن حایز اهمیت است.در برخی از شرایط خاص در تپه های ماسه ای به صورت پراکنده سفره های آبدار کوچک و کم عمقی تشکیل میشود که دارای کیفیت مناسبی هستند. تاقدیس کوپال در شمال شرق اهواز واقع شده است. بر روی یال جنوبی تاقدیس کوپال تپه های ماسه ای وسیعی گسترش دارند. که در برخی موارد در آنها سفره های آبدار محلی کوچکی با کیفیت قابل شرب تشکیل شده است. منابع آب زیرزمینی حاشیه تاقدیس کوپال اغلب در رده شورمزه قرار دارد و دارای تیپ سولفاته کلسیک منیزیک است این آبها غیر قابل شرب است و تنها در برخی موارد از آنها برای کشاورزی استفاده می شود. با افزایش فاصله از محور تاقدیس بر مقدار مجموع املاح آبهای زیرزمینی افزوده می شود تا حدی که آبهای زیرزمینی به شورابه هایی با تیپ کلروره سدیک تبد یل میشوند. تامین آب شرب در روستاهای این ناحیه یکی از دغدغه های اصلی ساکنان آن است که اغلب این مشکل به صورت محدود توسط سفره های معلق تلماسه ای جبران می شود . به منظور بررسی کیفیت آب زیرزمینی منطقه و ارزیابی روند تغییرات کیفی از چاه های دهانه گشاد موجود در تپه های تلماسه ای نمونه برداری شد و غلظت عناصر عمده (Ca, Mg , Na, K, HCO3, SO4 & Cl) اندازه گیری شد و کیفیت شرب آن ها مورد بررسی قرار گرفت.

Keywords:

تپه های ماسه ای , کیفیت آب , سفرهه ای آبدار کم عمق , کیفیت شرب