تغییر مبنا از نقدی به تعهدی در حسابداری دولتی به منظور افزایش ظرفیت مسئولیت پاسخگویی

دولت برای اداره امور کشور، نیازمند سازمان هایی است که وظایف و مسئولیت های محوله به مرحله اجرا درآید. با توجه به اینکه منابع دولت محدود و نیازهای آن نامحدود میباشد. لذا اولاً بایستی میان منابع و مصارف یکرابطه منطقی به وجود آید ثانیاً از منابع محدود، حداکثر کیفیت و مطلوبیت نهایی به دست آید. حسابداری نقدی، روش حسابداری است که اساس آن بر دریافت و پرداخت وجه نقد استوار است. در این سیستم هرگونه تغییر در وضعیت مالیموسسه، مستلزم مبادله وجه نقد است . حسابداری بخش عمومی و بالاخص دولتی تا اواخر دهه هفتم قرن بیستم به مجموعه ای از روشها و رویه های فنی اطلاق می گردید که بر اساس آن منابع ومصارف مالی دولتها و حکومتهایمحلی ثبت و ضبط و گزارش می گردید. طرفداران حسابداری تعهدی استدلال میکنند که اصلاحات مذکور موجب می شود که اطلاعات مناسبتری برای تصمیمگیران فراهم آید و در نهایت منجر به کارآتر شدن بخش عمومی خواهد شدوقتی بحث پاسخگوئی با مفهوم درست مطرح باشد، متناسب و متوازن با مسئولیت پاسخگوئی شیوه نظارت تغییر می کند.

Keywords:

حسابداری دولتی , مبنای نقدی , مبنای تعهدی , پاسخگویی