بررسی تأثیر عوامل فرهنگی و اجتماعی بر روابط همسایگی در محله کن تهران

همسایگی هرچند به موازات شهرنشینی دچار تحول و دگرگونی شده است اما هنوز هم به دلیل نقشی که در زندگی و مناسبات نخستین مردم ایفا می کند از اهمیت خاصی برخوردار است. نوع روابط همسایگی در بین قشرهای مختلف اجتماعی با سطوح فرهنگی، اجتماعی، اقتصادی خاص؛ متفاوت خواهد بود یعنی پایگاه های اجتماعی متفاوت انواع متفاوتی از روابط همسایگی را ایجاب می کند. این پژوهش سعی داشته با مطالعه ابعاد تئوریک و میدانی، به بررسی و همچنین متغیرهای اثرگذاری بر آن را نیز مشخص نماید. تحقیق حاضر با استفاده از روش تحقیق پیشمایشی انجام شده که داده های مورد نیاز از طریق تکنیک پرسشنامه گردآوری شده است. جامعه آماری این پژوهش ساکنان منطقه کن بوده که محقق به منظور سهولت در امر پژوهش اقدام به نمونه گیری خوشه ای چند مرحله نموده و در نهایت 300 نفر از شهروندان را به عنوان نمونه تحقیق انتخاب کرده است. براساس نتایج بدست آمده از این تحقیق حاضر می توان گفت، متغیرهای مستقل تحقیق که شامل متغیرهایی همچون نگرش به اوقات فراغت، نگرش به ارزش های همسایگی، انزاوطلبی و دینداری می باشند، همگی دارای تأثیر معناداری بر متغیر وابسته یعنی روابط همسایگی بوده اند. در این میان متغیر نگرش به ارزش های همسایگی دارای بیشترین تأثیر بر متغیر وابسته تحقیق بوده و از طرف دیگر نیز متغیر نگرش به اوقات فراغت نیز کمترین تأثیر را بر متغیر وابسته تحقیق داشت. بواقع یکی از عوامل اساسی که در بین افراد ساکن در این منطقه سبب دگرگونی در روابط همسایگی گردیده، تغییری است که در نگرش به ارزش های همسایگی صورت گرفته، همچنین متغیرهای دیگری همچون نوع نگرش بر اوقات فراغت و میزان دینداری افراد ساکن در این محله نیز بر روی روابط همسایگی تأثیر گذاشته است.

Keywords:

روابط همسایگی , نگرش بر اوقات فراغت , نگرش بر ارزش های همسایگی , دینداری , انزواطلبی