رویکرد پیش ساختگی و مدولار در ساخت فضاهای انعطاف پذیر

معماری و مسکن، همواره از لحاظ اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی، سیاسی و اقلیمی تابع هر منطقه است. ماهیت، میزان کمبود و وجوه نیازهای سکونتی بر حسب گروه های درآمدی قشرهای اجتاعی متفاوت است. پرواضح است هریک به تبع ویژگی های خود، راهکارهای متفاوتی را ایجاب می کند، که مسکن انعطاف پذیر یکی از این راهکارهای مذکور است. طراحی انعطاف پذیر باید بتواند، با سهولت در برابر تغییراتی که در طول زندگی بوجود می آید جوابگو باشد. سیستم های ساختمانی نوین در طراحی، انعطاف پذیری معنی را میسر می سازند و امکان بهبود را بوجود می آورند. و این در حالی است که سیستم های ساختمانی متداول برای تغییر طراحی نشده اند و هر تغییر شکلی در بنا با تخریب بخش و یا گاه تمامی آن همراه خواهد بود. مزایای چنین رویکردی در طراحی قابل لحاظ و بیان است که: قابلیت استفاده برای مدت زمان بیشتری را داراست. با تجربه و مداخله کاربران مطابقت پیدا می کند. ماندگاری اقتصادی و اکولوزیکی بیشتری دارد و از مزایای ابداعات تکنیکی به سهولت برخوردار می شود. این مزیت با توجه به خواسته های کاربران و تنگناهای زمانی، صنعت پیش ساختگی و مدولار ساختمان را مطرح می سازد. هدف از این مطالعه که بر اساس روش توصیفی- تحلیلی به بررسی مدولار بودن با صنعت پیش ساختگی در جهت ایجاد و معرفی این خاصیت در راه رسیدن به مسکن انعطاف پذیر می باشد که در واقع نوع جدیدی از به چالش کشیدن معماری را به عرصه نمود قرار می دهد که بر اساس آن به قیاس و رابطه بین صنعت پیش ساختگی با عنصر مدولاراسیون و نیز بیان نقاط ضعف و ارائه راهکار آن می پردازد.

Keywords:

صنعتی سازی , پیش ساختگی , فضاهای انعطاف پذیر , مدولار , تغییرپذیری , زلزله