ارزیابی شاخص های رشد هوشمند شهری با تاکید بر شاخص های زیست محیطی- دسترسی (مطالعه موردی: شهر ارومیه)

به دنبال مسائل زیست محیطی، مبحث توسعه پایدار در سال 1987 از طریق گزارش براندلند مطرح گردید. در همین زمینه، نظریهپردازان برنامه ریزی شهری مقوله شهر پایدار و در قالب آن رشد هوشمند را در دستور کار قرار دادند. پژوهش حاضر با روش توصیفی –تحلیلی و با بهره گیری از 11 شاخص از جنبه های مختلف زیست محیطی - دسترسی به ارزیابی الگوی رشد هوشمند مناطق چهارگانه شهرارومیه پرداخته است که در این راستا از مدل آنتروپی شانون جهت وزن دهی شاخص ها، از مدل تصمیم گیری چندمعیار تاپسیس جهترتبه بندی و در آخر از (GIS) جهت سطح بندی مناطق استفاده گردیده است. نتایج حاصله بیانگر این است که؛ منطقه یک و چهار به ترتیببا کسب امتیاز (4803 / 0)، در مدل تاپسیس، بهترین ساختار از لحاظ شاخص های زیست محیطی - دسترسی، را در میان مناطق شهرارومیه داراست (برخوردار منطقه چهار با کسب امتیاز (4700 / 0)، در رتبه دوم (نیمه برخوردار) و در آخر منطقه سه و دو به ترتیب با امتیاز(4062 / 0) ، (3005 / 0) در رتبه سوم (محروم) قرار گرفته است. با توجه به نتایج به دست آمده بین مناطق چهارگانه شهر ارومیه از لحاظشاخص های منتخب یکسان نبوده است.

Keywords:

رشد هوشمند شهری , مدل آنتروپی شانون , مدل تاپسیس , GIS , شهر ارومیه