الزام به تسلیم مبیع در عقد بیع در حقوق ایران و فرانسه

الزام فروشنده به تسلیم مبیع به دلیل ممنوع بودن تصرف در مال غیر نیست، ریشه قراردادی دارد و ناشی از عقد بیع است. هدف نهایی از خریدن مالی اینست که خریدار بتواند در آن تصرف کند. بنابراین، در اثر عقد بیع، نه تنها مبیع به ملکیت خریدار در می آید، فروشنده نیز ملزم می شود که آنچه را فروخته است در اختیار مشتری قرار دهد. بر مبنای قرارداد، خریدار نیز وظیفه دارد که تسلیم کالای معهود را بپذیرد و درخواست الزام او از دادگاه ممکن است. هرگاه انتخاب و تعیین مبیع از بین افراد عدیده به عهده مشتری باشد او می تواند بدون اجازه بایع آنرا انتخاب و تصرف نماید, ولی هرگاه انتخاب و تعیین آن از بین افراد عدیده به عهده بایع باشد چون مبیع از طرف او انتخاب خواهد شد مشتری نمی تواند بدون اجازه بایع آنرا انتخاب کند, در صورتیکه مبیع کلی فی الذمه باشد تسلیم افراد آن به مشتری که با اراده بایع انجام می گیرد عمل قضایی مستقلی است بنابراین چناچه از جنس مبیع در ملک بایع موجود باشد مشتری نمی تواند بدون اجازه مالک در آن تصرف نماید زیرا آنچه در خارج موجود می باشد ملک بایع است و او باید به مقدار معین که در عقد بیع مقرر شده از آن مال یا غیر آن مال به وسیله قبض به مشتری تملیک نماید. در قانون فرانسه در واقع بایع علاوه بر عهده داری تحویل مبیع، باید عهده دار ضمان درک مبیع نیز باشد

Keywords:

بیع , تسلیم مبیع , عقد بیع , حقوق ایران و فرانسه