طراحی فضای شهری با رویکرد افزایش سرزندگی ( نمونه موردی خیابان امام خمینی زابل )

امروزه به دلایل گوناگون تامین نشاط، شادی و سرزندگی شهری به یکی از دغدغه های اصلی نظام های مدیریت تبدیل شده است. در این راستا فضایی سرزنده است که در دامنه وسیعی از روز، انواع افراد به اختیار خود و نه از روی اجبار به آنجا آمده و لحظاتی را در فضا سپری نمایند. یکی از این فضاهای سرزنده که پدید آورنده ی فعالیت های اختیاری و اجتماعی هستند، خیابان ها می باشند، که امروزه بخش مهمی از فضاهای شهری و فضاهای عمومی را تشکیل می دهند. لذا در بازار امروزی، خیابان ها اگر بخواهند در صحنه رقابت باقی بمانند، باید راهی برای تمایز بین رقبا پیدا کنند و تغییراتی را در محیط فیزیکی خود بوجود آورند. در واقع سرزندگی یکی از عوامل جذب شهروندان، در این فضاها می باشد. حال آن که می تواند با ایجاد تغییراتی در محیط فیزیکی در خیابان ها، باعث سرزندگی و پویایی محیط شد. هدف اصلی این تحقبق بررسی ایجاد سرزندگی و جذابیت در خیابان ها و امکان برقراری تعاملات اجتماعی بین افراد می باشد. با توجه به هدف تعیین شده در پژوهش حاضر تحقیقی کمی است و روش انجام آن مدلسازی معادلات ساختاری می باشد. نتایج حاصل از این تحقیق میزان اثرگذاری کاربری و عملکردهای خیابان از مسیر تعاملات اجتماعی بر سرزندگی در خیابان های شهری را نشان می دهد. خیابان امام خمینی زابل نیر به عنوان نمونه موردی این پژوهش انتخاب شد.

Keywords:

سرزندگی , خیابان , عملکرد , خیابان امام خمینی