بررسی تجمع زیستی کبالت در بافت های مختلف ماهی کپورCyprinus carpio

امروزه به دلیل افزایش استقرار صنایع مختلف و رشد و توسعه شهری، اکوسیستم های آبی از جمله آبزیان ازآلاینده های تخلیه شده به آب ها تاثیر می پذیرند. این تاثیرات از بدو ورود آلودگی به اکوسیستم به صورت کاهش فعالیت زیستی موجودات و در برخی موارد تلفات شدید آبزیان نمود پیدا می کند. فلزات سنگین اثرات مختلفی مانند کاهش رشد، تغییر رفتار، تغییرات ژنتیکی و مرگ و میر آبزیان را باعث می شوند. این گونه رفتار سبب زوال زیستی آبزیان می گردد. دراین زمینه ماهی ها یکی از شاخص های مناسب جهت نظارت بلند مدت برتجمع فلزات در آکوسیستم های آبی محسوب می شوند لذا از ماهی به عنوان یک بیواندیکاتور تاثیر آلودگی فلزات دراکوسیستم های آبی استفاده می شود چرا که در بالای زنجیره غذایی است. در این بین کبالت نیز جزء عناصر ضروری برای بدن می باشد و بالا بودن غلظت آن خطرات بهداشتی را به دنبال دارد. دراین بین ماهی کپور(Cyprinus carpio) یکی از گونه های مهم پرورشی ایران می باشد،که سهم بزرگی از تولید ماهیان آب شیرین را بخود اختصاص میم دهد.بدلیل پراکنش وسیع این ماهی در مناطق مختلف کشور و تحمل بالای ماهی کپور دربرابر عوامل نامساعد محیطی این ماهی از گونه های مهم مطالعاتی می باشد. هدف این مطالعه بررسی تجمع زیستی کبالت توسط بافت های کبد،آبشش و ماهیچه ماهی کپور است.به همین منظور ماهی کپوربا وزن(2/3+)19/5 گرم جمع آوری گردید. طول دوره آزمایش به مدت یک ماه بود.استخراج فلز از بافت های کبد،آبشش و ماهیچه به روش هضم تر و با کمک دستگاه ICP-OES صورت گرفت. نتایج این مطالعه نشان داد که بافت کبدو ماهیچه به ترتیب بیشترین و کمترین میزان تجمع زیستی را درغلظت 20 میلی گرم برلیتر کبالت داشتند. از این رو می توان چنین نتیجه گرفت که بافت کبد اندام هدف برای فلز کبالت بوده و پس از آن آبشش بیشترین تحمع فلز کبالت را نشان داد.

Keywords:

ماهی کپورCyprinus carpio , بافت آلودگی , فلزات سنگین , کبالت