تاثیر شش هفته تمرین مقاومتی همراه با مصرف مکمل جینسینگ بر توان هوازی و بی هوازی دانشجویان مرد غیرفعال

زمینه و هدف: هدف از تحقیق حاضر بررسی شش هفته تمرین مقاومتی همراه با مصرف مکمل جینسینگ )آسیایی( بر توان هوازی و ب یهوازی دانشجویان مرد غیرفعال دانشگاه شاهرود بود. روش تحقیق: بدین منظور50 دانشجو با میانگین سنی 2± 19 سال و شاخص توده بدن 3± 22 کیلو گرم داوطلبانه در این تحقیق شرکت کردند. آزمودن یها به صورت تصادفی به چهار گروه شامل گروه مکمل + تمرین ) 13 نفر(، گروه دارونما + تمرین) 13 نفر(، گروه مکمل ) 12 نفر( و گروه کنترل ) 12 نفر( تقسیم شدند. گروه های تمرینی به مدت شش هفته، سه جلسه در هفته و طبق برنامه مدون به تمرین پرداختند. قبل و بعد از برنامه تمرین و مکمل دهی، آزمون هوازی بروس، آزمون ب یهوازی وینگیت و ارزیابی ترکیب بدن به عمل آمد. به منظور بررسی طبیعی بودن توزیع داد ههااز آزمون کولموگروف – اسمیرنف و برای استخراج نتایج، از آزمون تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر ) 4×2 ( و tوابسته در سطح معنی داری 05 / p> 0 استفاده شد. یافته ها: اوج توان بی هوازی ) 02 / p=0 ( و حداکثر توان هوازی p=0/001( ( در سه گروه تجربی )مداخله( به طور معنی دار بهبود پیدا کرد، در حالی که میانگین توان بی هوازی p=0/12( (، حداقل توان بی هوازی ) 09 / p=0 ( و شاخص خستگی بین چهار گروه تفاوت معنی داری ) 32 / p=0 ( نداشت. نتیجه گیری: در مقایسه با تمرین مقاومتی تنها، تمرین مقاومتی همراه با مکمل جینسینگ نقش بیشتری در بهبود توان هوازی و بی هوازی افراد غیر فعال دارد

Keywords:

تمرینات مقاومتی , توان بی هوازی , توان هوازی , جینسینگ