اثر یک دوره تمرین شنا بر یکفیت اسپرماتوژنز مایع سیمن و وضعیت فشار اکسایشی بیضه در مو شهای چاق

زمینه و هدف: چاقی در مردان با کاهش کیفیت مایع سیمن و آسیب اکسایشی بیضه همراه است. به هرحال،برگشت پذیری این فنوتی پها روشن نیست، اما تمرین ورزشی می تواند یک عامل موثر باشد. بنابراین هدفتحقیق حاضر، ارزیابی برگشت پذیری چاقی، کیفیت مایع سیمن و شاخص های فشار اکسایشی بیضه در پاسخ به تمرین شنا در مو شهای چاق بود. روش تحقی ق: بیست سر موش چاق نر به طور تصادفی در دو گروه تمرین) 10 سر( و کنترل ) 10 سر( قرار گرفتند. یک گروه همسان از مو شهای با وزن طبیعی ) 10 سر( نیز برای مقایسه در سطح پایه به کار گرفته شد. برنامه تمرین ورزشی با شدت متوسط ) 40 تا 70 درصد ضربان قلب، 60 دقیقهدر روز شنا و 3 نوبت در هفته( برای 8 هفته اجرا شد. بعد از این مداخله، مو شها در گرو ههای مجزا بیهوش شدند و بافت بیضه برای ارزیابی شاخص های مختلف جدا گردید. بر شهای بافتی به روش هماتوکسیلین و ائوزینبررسی گردید و اسپرماتوژنز بر اساس روش جانسون نمره دهی شد. برای تحلیل داد هها از آزمون تحلیل واریانس یک سویه و آزمون تعقیبی LSD استفاده شد و سطح معنی داری 05 / p>0 منظور گردید. یافت هها: در سطح پایه، مو شهای با وزن طبیعی به طور معن یدار از کیفیت اسپرماتوژنز ) 03 / p>0 ( و ظرفیت ضد اکسایشی ) 02 / )p>0بالاتری برخوردار بودند. در گروه تمرین، کیفیت اسپرماتوژنز ) 04 / p>0 ( و ظرفیت ضد اکسایشی بیضه ) 02 / )p>0 به طور معن یدار افزایش یافت، در حالی که سطوح مالون دی آلدهید ) 03 / p>0 ( و وزن بدن ) 002 / p>0 ( به طور معن یدار کاهش پیدا کرد. نتیج هگیری: یافت ههای حاضر نشان م یدهد که تمرینات شنا با شدت متوسطم یتواند منجر به بهبود در کیفیت اسپرماتوژنز شود و حداقل بخشی از آن از طریق تنظیم کاهشی فشار اکسایشی در بیض هها اعمال می شود

Keywords:

چاقی , تمرین شنا , فشار اکسایشی , اسپرماتوژنز