قصه شناسی شاهزاده هرمز و نازنین گل

؛ شاهزاده هرمز و نازنین گل ، داستان عامیانه منثور متعلق به قرن سیزده هجری در شرح عشق شاهزاده هرمز فرزند سلطان ابراهیم،پادشاه اسلامبول و دلاوری های او برای رسیدن به معشوق خود، نازنین گل ، دختر پادشاه خجستان است. ویژگی های سبکی بسیاری ازداستان ها یا رمانس های عاشقانه سنتی و عامیانه را در این داستان می توان دید؛ ازجمله جنبه های شگفت آوری چون خرق عادت ها،انسان ها، جانوران، گیاهان، موجودات، مکان ها و اشیای شگفت انگیز، طرح مدور، گزاره های قالبی،استفاده از اشعار و ضرب المثل ها،کنایات و اغراق ها. زبان و بیان این داستان، نیمه ادبی است. نثر آن به شیوه نثر دوران قاجار است و کهنگی آثار دوره صفویه را ندارد.افعال وصفی وعبارات عامیانه فراوانی در آن دیده می شود. بنمایه های مهم داستان های عامیانه و عیاری درداستان دیده می شود. اینمقاله به معرفی و تحلیل ابعاد گوناگون ساختاری و محتوایی داستان شاهزاده هرمز و نازنین گل می پردازد.

Keywords:

شاهزاده هرمز , نازنین گل , قصه عامیانه , قصه عاشقانه , ادبیات عصر قاجار