اثربخشی آموزش مدیریت والدین در بهبود شاخص استرس والدین کودکان دارای اختلالنقص توجه ـ پیش فعالی

هدف: این مطالعه با هدف بررسی اثربخشی آموزش مدیریتوالدین در بهبود شاخص استرس والدین کودکان دارای اختلالنقص توجه ـ بیش فعالی انجام پذیرفت. روش: طرح پژوهشی حاضرمطالعه تک موردی است. آزمودنیهای این طرح، سه مادر دارای کودکمبتلا به اختلال نقص توجه ـ بیش فعالی بوده اند. به منظور کنترل تأثیردارو، کودکان از میان کودکان ADHDکه حداقل به مدت 6ماه تحتتأثیر درمان دارویی با ریتالین قرار داشتند، انتخاب شدند. سپس همهآزمودنیها به مدت 8جلسه تحت آموزش قرار گرفتند. این جلساتبه صورت انفرادی و هفتگی برگزار میشد. آزمودنیها در سه مرحلهپیش از آغاز مداخله، پس از اتمام مداخله و با فاصله یک ماه از اتمامجلسات آموزش به عنوان پیگیری با استفاده از «پرسشنامه علائم مرضیکودکان (CSI-4)پرسشنامه افسردگی بک (BDI-II)و«شاخص تنیدگی والدینی ( PSI)مورد ارزیابی قرار گرفتند. یافته ها:براساس یافته های پژوهش، این نتیجه حاصل شد که آموزش مدیریتوالدین در بهبود علائم اختلال نقص توجه ـ بیش فعالی کودکان و بهبوداسترس والدین تأثیرگذار است. البته نقش همکاری و مشارکت والدیندر اجرای تکنیکهای آموخته شده و انگیزه کافی برای پیگیریجلسات آموزشی قابل توجه میباشد. نتیجه گیری: نتایج نشان داد کهاسترس والدین تحت تأثیر مشکلات رفتاری کودکان قرار میگیردچراکه نتایج حاصل از تأثیر آموزش والدین در بهبود مشکلات رفتاریآزمودنیها در این پژوهش مثبت بود و این تأثیر مثبت روی کاهشاسترس والدین نیز اثرگذار بوده است. درواقع میتوان چنین استنباطکرد که چنانچه مشکلات رفتاری کودکان در نتیجه آموزش والدینکاهش یافته باشد، استرس والدین نیز کاهش مییابد و بالعکس

Keywords:

اختلال نقص توجه ـ بیش فعالی , آموزشمدیریت , والدین , شاخص تنیدگی والدینی(PSI)