تدوین طرح های جامع فرودگاهی با توجه به گستردگی و اهمیت آن ها با چالش های ویژه ای مواجه است . عملا چنین طرح هایی بایستی توانایی پاسخگویی به وضعیت 20 سال آینده
فرودگاه را داشته و برای بخش های مختلف و متنوع
فرودگاه شرایط مناسبی را تامین نماید . تدوین چنین طرح هایی نیازمند
جامع نگری ویژه و ایجاد تعاملات مناسب بین تخصص های گوناگون است و عملا این طرح ها ، طرح های چند رشته ای و بین رشته ای هستند که خارج از روندهای معمول طراحی به انجام می رسند . بر اساس اعمال
مهندسی ارزش با توجه به خصوصیات جامع نگرانه ، استفاده از تیم چند رشته ای ، اجماع نظر ذینفعان و بهره گیری از خلاقیت و
نوآوری خود می تواند در بهبود و افزایش کارایی و اتکا پذیری این طرح ها تاثیر گذار باشد . این امر با استفاده از توانایی
مهندسی ارزش ایجاد تعاملی مناسب میان ذینفعان مختلف و خصوصا بهره برداران و ورود آنان به روند تصمیم سازی و نیز با بهره گیری از دانش و تجربه وسیعی که در تیم
مهندسی ارزش قرار می گیرد ، در
پیش بینی وضعیت های آینده حاصل گردد.در این مقاله به تشریح موارد فوق و اثرات
مهندسی ارزش در تدوین طرح های جامع فرودگاهی پرداخته و مقاطع و زمان انجام
مهندسی ارزش در این طرح ها را که می توان آنرا نوعی برنامه ریزی ارزش دانست ، مورد بررسی قرار گرفته است .