باز آفرینی فضاهای شهری با تاکید بر ابعاد اجتماعی و فرهنگی (نمونه موردی:میدان حسن اباد تهران)

با توسعه شهرها و مطرح شدن رویکرد توسعه پایدار اهداف این رویکرد در برنامه ریزی توسعه قرار گرفت.پایداری به معنای کنترل فعالیت انسان در معماری در جهت هماهنگی با طبیعت است.هر ساکنی توقعی از مکان زندگی خود دارد که با دیگران متفاوت است.پایداری اجتماعی و فرهنگی بر گسترش و حفظ روابط و ارزشها بین شهروندان تاکید دارد.یعنی با در نظر گرفتن فرهنگ و خاطرات و هویت مکان معماری ان را به روز می کند.هویت مجوعه ای از ویژگی ها است که باعث تشخیص محدوده ای از محدوده دیگر می شود و تنها در صورتی که تبلور کالبدی داشته باشد معنی دار است.یکی از مهم ترین فضا های شهری جهت تعامل اجتماعی میدان است و امروزه به سبب اغتشاشات کالبدی و بصری باز افرینی میدان با هویت لزوم بسیاری پیدا می کند.زمانی که حس تعلق در فضا به وجود اید به خودی خود باعث حفظ مکان نیز می شود.بازافرینی تلاش برای اتصال و ارتقا ابعاد کالبدی و عملکردی محله ها برای ایجاد سرزندگی است.بازافرینی میادین باید متناسب با ویژگی ها ی اجتماعیتاریخی و طبیعی میدان باشد . در این مقاله با استفاده از جمع اوری داده ها و شیوه توصیفی-تحلیلی سعی گردیده ضمن بیان مفاهیم پایداری و مفاهیم شهری به لزوم میدان هم تاکید شود.

Keywords:

پایداری اجتماعی-فرهنگی , هویت میدان , فضای شهری , توسعه پایدار , مرمت , بازآفرینی , میدان , حسن آباد