نقش تعاملات اجتماعی و فضای باز در پایداری مجموعه مسکونی نمونه موردی شهرستان نور

تعاملات اجتماعی در براورده ساختن نیازهای اجتماعی و روانی افراد جامعه خصوصا کودکان و سالمندان نقش منصصر بفردی دارد، اما فقدان فضاهای اجتماعی حمایت کننده که با جذب افراد و گروه های مختلف و ایجاد شرایط مناسب برای شکل گیری تعاملات اجتماعی میتوانند انسانها را در تکمیل رشد روانی و اجتماعی شان یاری دهند نیاز به یک استراتژی جامع برای طراحی و شهرسازی پایدار را روشن می کند . زندگی دریک مسکن مناسب یک پی فرض اساسی برای دستیابی به تصقق فردی است و سهم قابل توجهی در پایداری اجتماعی هر جامعه دارد . توسعه پایدار بعنوان جدیدترین راهکار در زمینه رشد و توسعه، در مسیر بررسی نقادانه و انسان مدارانه مدرنیسم شکل گرفت. معماری پایدار جدیدترین تفکر در زمینه برنامه ریزی و طراحی مصیط مصنوع، برخواسته از تفکر توسعه پایدار می باشد. توسعه پایدار در حیطه معماری به سه موضوع پایهای اقتصاد، آلودگی مصیط زیست و جنبه اجتماعی فرهنگی می نگرد. هدف طراحی پایدار یافتن راه حل های معمارانه است که همزیستی هر سه -جنبه را تامین کند. دو اصل اول تکنیکی بوده، با مصالح و روش های ساخت و انرژی های تجدید پذیر ارتباط دارند. در حالیکه اصل سوم برگرفته از انسان و فرهنگ و روش های زندگی اوست و بعنوان پایداری اجتماعی مطرح می باشد. از نتایج تحقیق چنین استنتاج می شود که مشارکت مستقیم ساکنان در طراحی و خلق فضا، انتظارات و فرهنگ ساکنین و... علاوه بر ایجاد و تقویت تعاملات اجتماعی ساکنان، حس تعلق به محیط درمیان ساکنان افزای یافته و به پایداری اجتماعی در مجتمع مسکونی منجر خواهد شد . جهت استخراج عوامل موثر بر پایداری اجتماعی در طراحیمجتمع های مسکونی از جامعه آماری شامل 911 مهندس معمار و 921 نفر از 92 مجموعه مسکونی در شهرستان نور استفاده شده است. این مقاله نق تعاملات اجتماعی و فضای باز را در بهبود کیفیت زندگی در مجتمع های مسکونی بررسی می کند

Keywords:

مجموعه مسکونی , پایداری اجتماعی , فرهنگ ساکنان , تعاملات اجتماعی , فضای باز