بررسی وضوح بصری درخوانایی و باززنده سازی بافت فرسوده (مطالعه موردی :کرمان، محله گلبازخان)

وضوح بصری و پیوند منسجم بین عناصر واجزاء کالبد محله های شهری، از آن روست که کلیت شهر را به مثابه یک متنآشکار ساخته و امکان خوانش این متن را از طریق آسیب شناسی فراهم می آورد. زیرا داشتن تصویری روشن از محیط،نقش مهمی را در ایجاد احساس امنیت، خوانایی و پیوستگی اجزای محیطی که منجر به باززنده سازی به بافت فرسودهاست می گردد. هدف از این مقاله بررسی وضوح بصری یا خوانایی محله گلبازخان و پیوستگی اجزای محیطی آن از طریقمطالعات سازمان و کیفیت های بصری و هویت آن محله می باشد. روش انجام پژوهش توصیفی تحلیلی می باشد؛ و جمعآوری اطلاعات به روش برداشت میدانی، مشاهده و منابع مکتوب می باشد. این پژوهش ضمن بررسی و شناخت عناصر بااهمیت و با ارزش تاریخی به عنوان عناصر حائز اهمیت در شکل گیری و تقویت هویت جمعی، عوامل کالبدی موثر درشکل گیری منظر ذهنی و منظرعینی، از جمله عناصر لینچ و کیفیت های بصری نیز مورد بررسی قرار می گیرند. سپس باتوجه به اطلاعات به دست آمده از این پژوهش، به ارزیابی نهایی محله و ارائه راهبردهایی در جهت ارتقاء عناصر خواناییبافت فرسوده پرداخته می شود. بر اساس نتایج به دست آمده، به نظر می رسد رابطه ی معناداری بین کیفیت های فضایی وفرسودگی بافت محله وجود دارد. همچنین نبود فضاهای باز شهری با کیفیات بصری مناسب و نبود فضاهای تجمع وگره های حائز اهمیت در داخل بافت باعث شده است تا محله از این جهات دارای نواقصی باشد. بنابراین باید ابزارهایلازم و زیرساخت های مورد نیاز برای رفع مسائل و مشکلات ادراکی بصری محله فراهم آورده شود تا بتوان به بهبودکیفیت های فضایی و خوانایی رسید.

Keywords:

خوانایی , وضوح بصری , لینچ , بافت فرسوده , محله , کرمان