تثلیث معرفتی حیدر آملی با تکیه بر کشف و شهود در مثنوی

کشف و شهود از مفاهیم بنیادین معرفت عرفانی و مهمترین رکن معرفتی سیدحیدرآملی است. به اعتقاد وی همه ی معارف جهان از حقیقت سه گانه ی هستی(حق تعالی، عالم کبیر و انسان) نشأت می گیرد لذا مباحث عرفانی خود را در سه محور معرفتی بیان می کند که آن را تثلیث معرفتی نامیده است و با توجه به این مهم کشف و شهود عرفانی خویش را با براهین عقلی و نقلی مستدل ساخته است. کشف و شهود بالاترین مرتبه ی شناخت است که در یک تقسیم کلی، به دو قسم صوری و معنوی تقسیم می شود. مقاله ی حاضر ابتدا به جایگاه کشف و شهود و انواع آن از دیدگاه سیدحیدرآملی پرداخته، سپس به بررسی برخی از وجوهات آن در مثنوی معنوی اشاره کرده است. به نظر می رسد دیدگاه معرفتی مولانا تا حدود زیادی همسو با نگرش سید حیدر آملی می باشد. این مهم با مراتب کشف و شهودی که مولانا درمثنوی آورده است، به خوبی قابل درک است.

Keywords:

معرفت , سید حیدرآملی , تثلیث معرفتی(کشف و شهود) , مولانا (مثنوی) , نقد و تحلیل