اولویت بندی استراتژیهای ورود به بازارهای خارجی برای موفقیت صادرات محصولات پتروشیمی

در سال های اخیر با توجه به وضعیت اقتصادی - سیاسی کشور و تحریم ایران در حوزهٔ نفت و تجارت بین المللی نیاز ما به توسعهٔ صادرات و ورود بیشتر به بازارهای جهانی بیش از پیش اهمیت یافته و توسعهٔ صادرات غیرنفتی ضرورت جدی یافته است. هدف اصلی پژوهش حاضر بررسی و اولویت بندی استراتژی ورود به بازارهای بینالمللی در صنعت پتروشیمی بوده است. روش پژوهشی تحقیق حاضر از نوع توصیفی - پیمایشی بوده و از نظر هدف کاربردی میباشد. جامعه آماری پژوهش حاضر 99 شرکت فعال در صنعت پتروشیمی بوده است که در این شرکت ها 125 مدیرعامل و مدیر بازرگانی وجود داشته است که محقق بر اساس فرمول جامعه محدود کوکران 102 نفر را مورد بررسی قرار داده است که برای انتخاب این افراد محقق از روش نمونه - گیری تصادفی ساده استفاده نموده است. برای گردآوری داده ها محقق از پرسشنامه استاندارد که روایی و پایایی آن نیز مورد تایید بوده است استفاده نموده است. برای تجزیه و تحلیل دادههای گرداوری شده در این پژوهشی محقق از نرم افزار اسمارت پل اس و اس پس اس اس استفاده نموده است. در این پژوهش محقق از 6 استراتژی (اعطای امتیاز، فرنچایزنگ، تولید قراردادی، قرارداد مدیریتی، سرمایه گذاری مستقیم و پیمان استراتژیک) به عنوان استراتژی های ورود به بازارهای بینالمللی استفاده نموده است. نتایج حاصل از تجزیه و تحلیل گویای این است که از بین این استراتژی ها به غیر از استراتژی اعطای امتیاز دیگر استراتژی بر روی موفقیت در ورود به بازارهای صادراتی و کسب عملکرد مطلوب در این زمینه تاثیرگذار هستند. همچنین نتایج حاصل از آزمون فریدمن گویای این است که سه استراتژی پیمان استراتژیک، سرمایهگذاری خارجی و همچنین استراتژی فرنچایزنگ از اولویت بیشتری در ورود به بازارهای بینالمللی برخودار هستند

Keywords:

موفقیت صادراتی , استراتژی ورود به بازارهای بین المللی , اعطای امتیاز , فرنچایزنگ , تولید قراردادی , قراردادمدیریتی , سرمایه گذاری مستقیم وپیمان استراتژیک