تدوین مدلی نظری برای نقد مجتمع های مسکونی ساخته شده با اندیشه های مدرن

جهان و ایران را داشته و از طرف دیگر به دنبال بازگویی نقدهای مستمر و مکرری است که از طرف نقادان حرفه و دانش معماری و شهرسازی به این الگوی سکونت انسان شده است . یاد آوری این مطالب حکایت از ضرورت توجه به تبعات اجتماعی - فضایی این نحوه ی شکل دهی فضای زیست انسان است؛ تا اینکه از تکرار دوباره ی اشتباهات گذشته بپرهیزیم. به نظر می رسد در کشور ما، بدون توجه به نقدهای صورت گرفته، این گونه ساخت و ساز در فضاهای مسکونی برنامه ریزی شده تنها الگوی حاکم تا همین سالهای اخیر باشد؛ الگویی که هدف آن شکل دهی فضای خصوصی انسان براساس دیدگاههای حداقل گرا است و هیچ گونه توجهی به زندگی اجتماعی ساکنان در عرصه ی عمومی این فضاها نمی کند. در بیان نقدها سعی شده است ، نقدها در قالب سه مولفه اصلی مرتبط در عرصه ی عمومی یعنی انسان، زنان کمی جمعی، فضای شهری (از بعد کالبد) مورد بررسی قرار گیرند.

Keywords:

مجتمع مسکونی , الگوی مدرن , انسان , زندگی , فضای شهری