بررسی تجربی کاهش درگ هیدرودینامیکی جریان روی سطوح در جریان های داخلی وخارجی

کاهش درگ پوستی هم در کاربردهای هوایی وهم دریایی استراتژی مهمی هم ازلحاظ کاهش هزینه مصرف سوخت و هم رسیدن به عملکرد بهینه می باشد . این پدیده موضوع تحقیقات گسترده ای در مجامع علمی بویژه به علت کاربردهای آن در پرواز، سفرهای زیردریا، حمل ونقل دریایی، افزایش سرعت و دبی جریان داخل لوله ها و... بوده است. در طی دهه گذشته مطالعات متعدد پتانسیل بالایی رابرای پلیمرها ومواد فعال سطحی معین به جهت کاهش درگ، نشان داده اند (C. A.Kim et al., 2001) اما هنوز کارهای زیادی برای تعیین دقیق طبیعت پدیده کاهش درگ درحال انجام است. برای مطالعه میزان کاهش درگ درسطوح تخت مختلف بطورمعمول ازتونل آب یا باد استفاده می شود ولیکن مصرف انرژی بالا و آماده سازی طولانی مدت، ساده سازی روش های آزمایش را اجتناب ناپذیرمی کند. تمرکز اصلی دراین بررسی، ساده سازی فرآ یند اندازه گیری درگ با فراهم نمودن ابزارهای عملی در مقیاس کوچک می باشد . دو وسیله ساده وکارا (استوانه ودیسک دوار ) برای تعیین میزان کاهندگی درگ پلیمرهای رقیق محلول درآب برای تزریق به لایه مرزی جریان درجریان داخلی یا خارجی، مورد بهره برداری قرارگرفت. این ابزار قادر به گرفتن نتایجی مشابه با تونل های آب و باد معمولی می باشند. نتایج اولیه اندازه گیری ها نشان می دهد محلول رقیق پلیمری قادر به کاهش درگ حداقل حدود 10 درصد در اعداد رینولدز متوسط می باشد.