کاهش اثر مخرب رطوبت بر مصالح آبدوست آسفالت

کیفیت مصالح سنگی مورد استفاده در تولید آسفالت از المان های مهم و اساسی در کیفیت آسفالت تولیدی است، به طوری که خواص فیزیکی، مکانیکی و شیمیایی مصالح، بطور مستقیم در خواص آسفالت تأثیر دارد. در این میان، خاصیت جذب آب مصالح سنگی، از مواردیست که در صنعت آسفالت نمی تواند نادیده گرفته شود . بسیار دیده شده است که مصالح سنگی یک معدن خاص، به دلیل بالا بودن درصد جذب آب آن، عملاً بلااستفاده می ماند. چون در صورت تولید آسفالت با این مصالح، آسفالت مورد نظر در حضور آب دچار عریان شدگی مصالح می گردد که این به دلیل جذب آب مصالح و از بین رفتن چسبندگی آن با قیر می باشد . همچنین مصالح سنگی سیلیسی، به جهت واکنش هایی که در حضور آب در آن انجام می گیرد، دارای حساسیت رطوبتی بالایی بوده و آسفالت تولیدی با این مصالح هم در حضور آب دچار عریان شدگی می گردد. می توان با اضافه کردن برخی افزودنی ها به قیر مورد استفاده (مانند برخی پلیمرها با درصد خاص ) و همچنین اعمال تغییراتی در جنس فیلر، این عیب مصالح سنگی را مرتفع کرد. همچنین در این تحقیق اثر کاهش درصد فضای خالی آسفالت در این مقوله مورد بررسی قرار گرفته است و سعی شده است با انجام آزمایش های تأثیر رطوبت بر آسفالت، این مطالب مورد بررسی قرار گیرد.

Keywords:

حساسیت رطوبتی , مصالح آبدوست , پلیمر , فیلر , مصالح سیلیسی