تعیین پیش بینی شدت اختلال استرس پس از سانحه از هوش هیجانی و راهبردهای مقابله ای در بیماران مبتلا به اختلال استرس پس از سانحه

مقدمه: از آنجا که در افراد دچار PTSD، نشانه هایی با شدت متفاوت بروز می کند، عواملی چند می تواند توجیه کننده این تفاوت در شدت نشانه ها باشد. هدف از اجرای این پژوهش بررسی رابطه هوش هیجانی و راهبردهای مقابله ای با شدت اختلال استرس پس از سانحه است. مواد و روش ها: در این پژوهش همبستگی، 115 مراجعه کننده مبتلا به اختلال PTSD مراجعه کننده به درمانگاه اعصاب و روان دو بیمارستان ولیعصر (عج) و امام سجاد (ع) نیروی انتظامی، سه پرسشنامه هوش هیجانی بار- آن (Emotional Quotient Inventory)، راهبردهای مقابله ای لازاروس (Ways of Coping Questionnaire) و اختلال استرس پس از سانحه می سی سی پی را تکمیل نمودند. داده ها با استفاده از همبستگی پیرسون و روش تحلیل رگرسیون گام به گام مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته ها: یافته ها نشان دادند که خوشبختی (P<0/001)، واقع گرایی (P=0/004) و طلب حمایت اجتماعی (P<0/001)، به صورت منفی معنادار و گریز اجتناب به صورت مثبت معنادار (P=0/001) توانایی پیش بینی شدت PTSD را دارند. این زیرمقیاس ها حدود 50 درصد از واریانس متغیر شدت PTSD را تبیین کنند. نتیجه گیری: از بهترین اقداماتی که می توان جهت پیشگیری از ابتلا به این اختلال یا به حداقل رساندن شدت نشانه های آن انجام داد، آموزش راهبردهای مقابله ای و مهارت های هوش هیجانی به آن نیروهای پلیسی است که بیشتر در معرض آسیب قرار دارند.

Keywords:

هوش هیجانی , راهبردهای مقابله ای , اختلال استرس پس از سانحه