بررسی تطبیقی- زبان شناختی برجسته سازی در شعر فارسی و فرانسه

اثرادبی نوشته ای است که در آن زبان متداول با روشها و تمهیدات شاعر به هم میریزد تا زبانیناآشنا و برخوردار از نظامی تازه به وجود آید و این همان چیزی است که از آن به برجسته سازیتعبیر میشود. این نوع کاربرد، زبان را از حالت عادی بیرون آورده و باعث برجسته شدنویژگیهای آن میشود. از نظر ساختارگرایان، هنجارگریزی یکی از مؤثرترین روشهایبرجستگی زبان در شعر است که بسیاری از شاعران از آن بهره برده اند. در آثار شعرای شعر نوفارسی این جنبه ادبی کاملاً مشهود است، هرچند که در اشعار کلاسیک نیز میتوان اشکالمختلف هنجارگریزی را مشاهده نمود. از سوی دیگر، در ادبیات معاصر فرانسه نیز پس از مکتبرمانتیسم و در ادامه سمبولیسم و مانند آن و نیز به دنبال شرایط حاکم بر جامعه، شاعران بسیاری باگرایش به این شیوه، به زبان شعری متفاوتی دست یافتند. با مقایسه این گونه از اشعار فارسی وفرانسوی، میتوان شباهت های هنجارگریزانه ای را میانشان از منظر نوشتاری، معنایی، سبکی وسایر جنبه ها برشمرد. مقاله حاضر میکوشد با تمرکز بر همین هنجارگریزی ها، مقایسه ای را میاناشعار فارسی و فرانسه صورت دهد

Keywords:

برجسته سازی ادبی , شعر فارسی , شعر فرانسه , هنجارگریزی