بررسی مفهوم پویایی فضاهای آموزشی در تعاملات اجتماعی افراد

فضاهای آموزشی کانون تحولات فرهنگی و اجتماعی جامعه بوده و همواره تأثیرات مهمی در فعالیت، حیات و پویایی علمی جامعه دارند.اما به نظر می رسد آنچه در کشور ما در زمینه طراحی آن ها رخ داده، اگرچه نسبت به سال های پیشین آن رشد بسزایی داشته، اما بیشتر برجنبه های کمی از جمله مدولار کردن، تیپ سازی و یا قواعد مربوط به مقاوم سازی و زلزله تاکید شده است تا توجه بر جنبه های کیفی طرح مدرسه. حتی در رویکرد مدارس پایدار نیز اغلب به جنبه های اقلیمی، تلفات حرارتی و صرفه جویی در مصرف انرژی پرداخته شده است.رسیدن به دستاوردهای مهم آموزشی در نسل های آینده، جز با خلاقیت و پویایی میسر نمی شود.اگر روند تبعیت از طراحی های پیشین جای خود را به طرح های پویا و متغیر ندهد، چشم انداز کارکرد فضاهای آموزشی حرکت رو به رشدی نخواهد داشت. در واقع می توان گفت که محیط های محرک برای آزاد کردن اندیشه و بینش خلاقانه، به اندازه ی روشهای تدریس دارای اهمیت هستند. تحقیق پیش رو در پی پاسخگویی به این سؤالات است که چه سازوکارهای معماری با توجه به گروه های مختلف اجتماعی می توان اتخاذ کرد تا فضاهای آموزشی به یک محیط پویا و سرزنده ی اجتماعی تبدیل شوند.از آن جا که فضاهای پویای آموزشی، در برنامه های آموزشی فعلی یا مدرسه های معلم محورنمی گنجند، در این مقاله سعی بر آن شده است که راهکارهایی کالبدی برای تحقق طرح مراکز آموزشی پویا در راستای نزدیک شدن به چشم انداز مذکور، ارایه شود.

Keywords:

آموزش , پویایی , خلاقیت , انعطاف پذیری