بومی سازی استانداردهای موجود با رویکرد کاربرد در نمونه برداری و پایش آلاینده های محیط زیست

هدف از نگارش و تدوین این مقاله، آشنایی با مفهوم استاندارد (به طور عام) و آشنایی با نهادهای ذی صلاح در تدوین استاندارد می باشد. بدین منظور، بعد از مقدمه ای کوتاه، ابتدا به تعریف استاندارد و سپس به شرح مختصری از تاریخچه ی استاندارد و استانداردسازی پرداخته خواهد شد. در ادامه انواع استانداردها از نظر مراجع ذی صلاح در تدوین آن، تشریح شده است. بیان ضرورت بومی سازی استانداردهای محیط زیست و نحوه ی تدوین این گونه استانداردها، موضوع بخش بعدی است. در پایان نیز ساختار پیشنهادی نهاد تدوین استانداردهای ملی نمونه برداری و پایش آلاینده های محیط زیست (از کارگروه های تخصصی تا بالاترین سطح این نهاد جهت صحه گذاری استانداردهای بومی شده) ارایه خواهد شد. زمانی که صحبت از بومی سازی استاندارد به میان می آید، تصور و ذهنیات هر کدام از ما با دیگری متفاوت است. از طرفی، در امر بومی سازی استانداردها باورهایی در ذهن ما (و به ویژه در ذهن مدیران دولتی و بخش خصوصی) وجود دارد که این ذهنیت ها اغلب قابل دفاع و قابل پیاده سازی نیست. از جمله مفاهیم مجازی و باورهای غلطی که متناظر با مقوله ی بومی سازی استانداردها وجود دارد، می توان اشاره ای داشت به دو مضمون «ترجمه و برگرداندن استانداردهای بین المللی به زبان شیرین فارسی» یا «کاهش سطح استانداردهای بین المللی و ایجاد سهولت در جهت حمایت از ساخت داخل»! در واقع، ضمن رد این دو باور غلط، هدف ما بیان این موضوع است که با توجه به پتانسیل های علمی، پژوهشی و اجرایی موجود در جمهوری اسلامی ایران، امکان تبیین استانداردهای ملی زیست محیطی توسط محققین وطنی و با رعایت موازین و شرایط اقلیمی کشور ایران، فراهم می باشد.

Keywords:

استاندارد , بومی سازی استانداردها , کارگروه های تخصصی , تدوین , محیط زیست