بررسی میزان تابآوری اجتماعی جوامع روستایی در مقابل توسعه گردشگری مورد مطالعه: روستاهای هدف گردشگری شهرستان طبس استان خراسان جنوبی

مفهوم تابآوری ارمغان تحول مدیریت مخاطرات دهه حاضر است. امروزه دیدگاهها و نظریههای مدیریت گردشگری وتوسعه پایدار به دنبال ایجاد جوامع تابآور در برابر اثرات منفی گردشگری هستند. جوامع چناچه میخواهند به فوایدتوسعه گردشگری دستیابند باید میزان تابآوری خود را در مقابل اثرات نامطلوب اولیه افزایش دهند. با علم به اثرات گردشگری برمقصد، باید این نکته را نیز مد نظر قرار داد که روستاها با توجه به حجم کمتر برخورد با فرهنگهای خارجیاز ساختار اجتماعی شکنندهتری نسبت به جوامع شهری برخوردار است و لزوم انجام مطالعاتی در زمینه تابآوری مقصد در گردشگری روستایی ضروری بنظر میرسد. استان خراسان جنوبی چند سالی است که بعنوان یک مقصد نوظهور، موردتوجه طیف گوناگون گردشگران قرار گرفته است. یکی از مهمترین پتانسیلهایی که در چند سال گذشته همواره برای گردشگران جذاب بوده است روستاهای بکر و منحصر بفرد میباشد. باتوجه به نوپا بودن صنعت گردشگری درخراسان- جنوبی و لزوم توجه به اثرات اجتماعی توسعه گردشگری ، پژوهش حاضر باهدف بررسی میزان تابآوری اجتماعیروستاهای هدف گردشگری شهرستان طبس استان خراسان جنوبی در مقابل توسعه گردشگری انجام میشود. پژوهش حاضر از نوع توصیفی و تحلیلی است که بهار 59 بصورت مقطعی در روستاهای هدف گردشگری شهرستان طبس استانخراسان جنوبی انجام شد. جامعه پژوهش شامل ساکنان این روستاها میباشد. برای بدست آوردن نمونه آماری پژوهش ازرابطه کوکران با احتمال 59 % برابر 4343 نفر که شامل کل جمعیت جامعه پژوهش میباشد استفاده شد که نتیجه آن برابر 433 نمونه بود. سپس باتوجه به هفت روستای هدف گردشگری در هر روستا تعداد 35 عدد پرسشنامه میانسرپرستان خانورها توزیع خواهد شد. برای تجزیه و تحلیل دادههای خام جمعآوری شده از تکنیک رتبهبندی چندشاخصه ORESTE استفاده شده است.. ابزار گردآوری دادها پرسشنامه استاندارد مربوط به مدل Oreste میباشد. نتایج پژوهش حاکی از آنست روستای هدف گردشگری اصفهک تابآورترین روستای هدف گردشگری این شهرستان از منظر تابآوری اجتماعی است.

Keywords:

تابآوری اجتماعی , استان خراسان جنوبی , شهرستان طبس