بررسی مشکلات و بهبود کارایی و عملکرد مسیریابی در روترها با استفاده از پروتکل های جدید زنبور عسل روش فازی مورچگان

همان طور که می دانیم روترها جهت انجام وظیفه خود نیازمند استفاده از پروتکل های مسیردهی هستند که بر دو نوع استاتیک و داینامیک تقسیم می شوند روش پروتکل مسیردهی استاتیک برای ارتباط شبکه های کوچک با تعداد روترهای کم مناسب است ولی برای شبکه های پیچیده نیازمند استفاده از پروتکل مسیر دهی داینامیک می باشد که بر انواع مختلفی از جمله روش OSPF – EIGRP – RIP تقسیم می شوند در این مقاله از روشی جدید برای بهینه سازی مسیریابی روترها با استفاده از الگوریتم مورچگان استفاده شده که مبتنی بر اجرای اصلاحاتی در الگوریتم استاندارد مورچگان می باشد و در ادامه این مقاله با ترکیب مفاهیم هوش اجتماعی زنبورها و نظریه اختلالات یک پروتکل مسیریابی جدید برای شبکه های حسگر بی سیم ارائه شده است در این پروتکل بسته های TTL در نقش عامل زنبور ایفای نقش کرده و به جستجوی مسیرهای بین هر گره تا گره چاهک می پردازند و در ادامه یکسری الگوریتم های مسیریابی متفاوت تجزیه و تحلیل و نحوه پیاده سازی این الگوریتم ها به صورت کاربردی مطالعه می کنیم و مقایسه ای انجام خواهیم داد در مورد نحوه مسیریابی گوناگون و بصورت ویژه الگوریتم OSPF و نیز روش فازی این الگوریتم را بررسی کرده و نشان خواهیم داد

Keywords:

روتر , داینامیک , استاتیک , الگوریتم مورچگان-زنبور عسل , روش فازی