رابطه سبک زندگی با نگرش به تعداد فرزندان

هدف این پژوهش بررسی رابطه سبک زندگی زنان شاغل در آموزش وپرورش منطقه یک تهران با نگرش به تعداد فرزندان بود که با سه سؤال در خصوص رابطه ابعاد اجتماعی، فرهنگی و اقتصادی سبک زندگی با نگرش نسبت به تعداد فرزندان طرح شد و بعد از مطالعه تحقیقات پیشین و مبانی نظری مرتبط هشت فرضیه طرح گردید. روش این تحقیق، پیمایشی و جامعه آماری 2731 نفر زنان شاغل درمنطقه یک آموزش و پرورش شهر تهران بود که حجم نمونه بر اساس فرمول کوکران 773 نفر شد. روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای و تکنیک جمع آوری اطلاعات پرسشنامه محقق ساخته با 86گویه در سطح ترتیبی با روایی و پایایی بالا بود. نتایج تحقیق نشان داد که بین مولفه های میزان دینداری، توجه به خود، شیوه گذران اوقات فراغت، هزینه رشد و تربیت فرزندان، استقلال مالی زنان و متغیر نگرش نسبت به تعداد فرزندان رابطه وجوددارد و این پنج فرضیه تأیید شدند ولی بین مولفه های میزان تحصیلات، نحوه معاشرت و میزان اشتغال با نگرش زنان نسبت به تعداد فرزندان رابطه معنادار تایید نشد.

Keywords:

سبک زندگی , دینداری , توجه به خود , رشد و تربیت فرزندان , استقلال مالی زنان