اثر هشت هفته تمرین پیلاتس بر سطوح سرمی IL-6 و CRP و قدرت عضلانی بیماران زن مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس

بیماری مولتیپل اسکلروزیس (MS) یک بیماری التهابی است که در آن سیستم عصبی مرکزی فاقد میلین می شود. با توجه به این که فعایت های ورزشی می تواند در کاهش سایتوکین های پیش التهابی مؤثر باشد، لذا این گمان وجود دارد که می تواند در بهبودی بیماری MS نیز مفید باشد . مطالعه حاضر اثر 8 هفته تمرین پیلاتس بر سطح سرمی IL-6 و CRP و قدرت عضلات پشت، پاها و دست بیماران زن مبتلا به MS را بررسی نمود. بیست و یک زن مبتلا به MS (میانگین سن 36/40±8/30 سال، وزن 62/43±13/30 کیلوگرم و نمایه توده بدنی 25/39±5/80 کیلوگرم بر متر مربع) با امتیاز گسترش یافته وضعیت ناتوانی 2/56±1/72 (EDSS)، به صورت داوطلبانه در این پژوهش شرکت نموده و به طور تصادفی در دو گروه تجربی( 13 نفر) و کنترل( 8 نفر ) قرار گرفتند. گروه تجربی به مدت 8 هفته به انجام تمرینات پیلاتس( 3 جلسه در هفته، هر جلسه 60 دقیقه) پرداختند. سطوح سرمی IL-6 و CRP، نمره ناتوانی و قدرت عضلانی دست، پشت و پاها، 24 ساعت قبل و 48 ساعت پس از تمرین اندازه گیری شد. داده ها با استفاده از آزمون تی استیودنت با سطح معناداری P<0/05 تجزیه و تحلیل شدند. نتایج، کاهش معنادار سطح IL-6، نمره ناتوانی و افزایش معنادار قدرت عضلانی دست، پشت و پاها در گروه تجربی را نشان داد (مقادیرP به ترتیب 0/03، 0/007، 0/04 و 0/04)، اما تغییرات معناداری در سطح CRP مشاهده نشد .(P>0/05) به نظر می رسد، تمرینات پیلاتس با بهبود وضعیت التهابی و افزایش قدرت عضلانی می تواند در کنار سایر روش های درمانی، به عنوان یک روش تمرینی مطمئن، مورد استفاده قرار گیرد

Keywords:

تمرینات پیلاتس , مولتیپل اسکلروزیس , اینترلوکین-6 , پروتئین واکنشی C , قدرت عضلات پشت و پا و دست