مقایسه تاثیر برنامه تمرینی منتخب بر علائم جسمانی و کارکرد اجتماعی معتادان

هدف این پژوهش مطالعه اثر برنامه تمرینی ایروبیک در علائم جسمانی و کارکرد اجتماعی زندانیان زن معتاد زندان مرکزی زاهدان بود. بدین منظور 30 نفر زندانیان معتاد به طور تصادفی انتخاب و به دو گروه 15 نفری تقسیم شدند. برنامه تمرینی ایروبیک به مدت هشت هفته و هفت طی سه جلسه به مدت 45 دقیقه اجرا شد. برای مطالعه تأثیر برنامه تمرینی ایروبیک قبل از انجام برنامه آزمون سلامت روان گلذ برگ و هیلیر برای گروه آزمایش و کنترل به عمل آمد و پس از هشت هفته تمرین دوباره این آزمون بر روی دو گروه انجام شد و توسط نرم افزار spss با استفاده از آزمون t نمرات به دست آمده تجزیه و تحلیل شد. و نتایج این پژوهش نشان داد که: پس از هشت هفته برنامه تمرینی ایروبیک علائم جسمانی به (از 6/37± 12/20 به 2/83 ± 4/53 ) طور معنی داری ( 0/05>p) بهبودی یافته است اما در کارکرد اجتماعی (از 4/34 ± 10/33 به 3/80 ± 7/07 ) آزمودنی ها تغییر معناداری (005علائم جسمانی افراد مؤثر می باشد. ولی بر بهبود کارکرد اجتماعی معتادین اثر مثبت نداشته باشد بنابراین پیش بینی انجام تمرینات ورزشی در زندان ها مؤثر به نظر می رسد.

Keywords:

علائم جسمانی , کارکرد اجتماعی , معتاد , زندانی , زن