تشخیص و افزایش تحمل پذیری خطا در شبکه های حسگر بی سیم با استفاده از الگوریتم ترکیبی بوت استرپینگ، انتشار درجه ، ژنتیک و رویکرد تشخیص خطای متمرکز سخت بر مبنای چهارچوب نایو بیز

یکی از مهمترین کاربردها در شبکه های حسگر, ارسال صحیح داده ها به مقصد است تا بر اساس اطلاعات رسیده عملیاتی انجام شود یاتصمیم مناسبی اتخاذ شود. پیدا کردن مکان مناسب برای گره ها که بیشترین پوشش بر روی ناحیه ی حس و بیشترین ارتباط بین حسگرها را داشته باشد عامل مهمی برای ارسال صحیح ذاذه ها است .برای ارسال صحیح و مطمئن داده ها باید لینک های ایجاد شده بین حسگرها را تا پایان عمر شبکه حفظ کرد . تشخیص و تحمل خطا ویژگی ای است که یک سیستم را قادر می سازد که در صورت وقوع خطا در برخی از اجزای آن همچنان بصورت درست بکار خود ادامه دهد. در این مقاله یک الگوریتم تشخیص و ترمیم کارآمد برای ترمیم شبکه های حسگر بی سیم از طریق جایگرین سازی تنها تعداد کمی از گره های حسگر به همراه مسیرهای جایگزین که غالبا مورد استفاده هستند پیشنهاد شده است. این الگوریتم ترکیبی از الگوریتم بوت استرپینگ، الگوریتم انتشار درجه و الگوریتم ژنتیک است.همچنین یک رویکرد تشخیص خطای متمرکز سخت افزاری تازه برای یک شبکه حسگر بی سیم ساختارمند بر مبنای چهارجوب نایو بیز پیشنهاد شده است. زیرا در بیشتر شبکه های حسگر بی سیم منبع نیرو محدودیت اصلی شبکه است چرا که بیشتر برنامه های کاربردی در موقعیت سخت هستند و حسگرها تنها به باتری مجهز هستند .

Keywords:

تحمل خطا , حالت برداری مبتنی بر تقاضا , الگوریتم ژنتیک , الگوریتم بوت استرپینگ