ارزیابی یک ماژول آموزشی در ارتقاء فرهنگ رانندگی رانندگان وسایل نقلیه سنگین (مطالعه موردی :خوی،مرند و جلفا)

امروزه ضرورت پیشگیری از سوانح رانندگی بر هیچ کس پوشیده نیست و با تمرکز جهان در دهه ایمنی بر این مهم،این ضرورت پررنگتر شده است.بر اساس دستاوردهای پژوهشگران نقش عامل انسانی در تصادفات 49 درصد و سهم آن 97/5 درصد می باشدکه بیشترین سهم و نقش در میان دو عامل دیگر یعنی راه و وسیله نقلیه است.در این میان آموزش به عنوان یکی از ارکان اصلی ارتقاء سطح آگاهی عمومی با این عامل کلیدی پیوند خورده است. تحقیق حاضر جهت ارتقاء کیفیت رانندگی در رانندگان وسایل نقلیه سنگین است که در آن میزان آگاهی رانندگان نسبت به دانستنی های رانندگی قبل و بعد از آموزش دوره های رانندگی طی آزمونی مشخص سنجیده شدهاست،سوال ها و افراد آزمون دهنده در هر دو آزمون ثابت است و یک ارزیابی به روش پیش آزمون و پس آزمونانجام گرفته است و نمونه آماری 384 نفر به روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای و نیز برای سنجیدن مناسب بودنجامعه و نمونه آماری از آزمون کوکران و جهت تعیین تاثیر متغیر آموزش از آزمون ویلکاکسون و علامت استفاده شده است و نتایج حاصل ،حاکی از تایید فرضیه ها بوده و نشان میدهد که آموزش تاثیر مثبتی بر ارتقای فرهنگ رانندگی رانندگان وسایل نقلیه سنگین دارد.

Keywords:

آموزش رانندگی , حمل و نقل , خواب آلودگی , عامل انسانی