اثر جرم مولکولی پلیمر اولیه در خواص فیزیکی – مکانیکی رنگهای ترافیکی کاتالیزوری

رنگهای ترافیک کاتالیزوری در تقسیم بندی رنگهای ترافیک، در دسته رنگهای پلاستیک سرد قرار می گیرند که در هنگام تولید مواد اولیه و هم پخت رنگ نهایی یک واکنش پلیمریزاسیون اضافی ازنوع رادیکالی را متحمل می شوند. این رنگها مایع بوده و ساختار رزینی آنها شامل منومر متیل متاکریلات، گلیسیدیل بوتیل اکریلات ومخلوط الیگومری و پلیمری از کوپلیمرهای متیل متاکریلات، بوتیل متاکریلات و بوتیل اکریلات می باشد. از نظرتئوری [ 1] متیل متاکریلات به ساختار پلیمری سختی و استحکام می بخشد و مقاومتهای اتمسفری و نوری را بهبود می دهد. بوتیل متاکریلات نیز قادر است ضمن بهبود مقاومتهای جوی و نوری و کاهش ویسکوزیته رزین ،چقرمگی فیلم رنگهای نهایی را افزایش دهد. درصورت عدم استفاده از بوتیل متاکریلات در ساختار کوپلیمری، ویسکوزیته حاصل از پلیمرهای غنی از متیل متاکریلات بسیار بالا بوده و فیلر خوری رزین نهایی کاهش خواهد یافت. منومر بوتیل اکریلات قادر است با وارد شدن در ساختار کو پلیمری ضمن کاهش ویسکوزیته، به آن انعطاف پذیری بخشیده و تردی و شکنندگی ان را اصلاح نماید. گلیسیدیل بوتیل اکریلات که جزء مایعات بخش رزینی می باشد ضمن بهبود سرعت پلیمریزاسیون در هنگام پخت رنگ، به یکپارچگی رنگ کمک می کند و سطح رنگ نهایی را پیوسته و نرم می نماید. این نوع رزین ها شامل یک نوع ماده آمینی می باشند که به عنوان شتاب دهند عمل نموده و امکان انجام یک واکنش پلیمریزاسیون در دمای محیط و در سطح آسفالت را فراهم می سازند. واکنش پلیمریزاسیون در هنگام پخت رنگ، یک واکنش گرمازا می باشد، که در مدت 30 تا 60 دقیقه به وقوع می پیوندد. نوع، مقدار و ترکیب شتاب دهنده ها قادر هستند زمان پلیمریزاسیون و توزیع واکنش را تنظیم نمایند [2].