سطح بندی مناطق 15 گانه شهر اصفهان از لحاظ زیر ساخت های گردشگری ورزشی

صنعت گردشگری در قرن حاضر به عنوان یکی از پر رونق ترین صنایع و نیرو محرکه توسعه اقتصاد جهانی شناخته می شود. این صنعت نو ظهور توانسته با تاثیرگذاری خود روی دیگر صنایع نظر بسیاری از دست اندر کاران صنایع را به خود جلب کند. گردشگری ورزشی نیز بخشی از گردشگری به وجود آمده است و با سرعت بالایی در حال رشد و تبدیل شدن به صنعتی بزرگ و مستقل است. یکی از مسایل و مشکلات گردشگری در ایران از جمله شهر اصفهان، عدم توازن در سازمان فضایی و عدم سسلسله مراتب مبتنی بر رابطه تعاملی میان نواحی گردشگری است. سطح بندی زیرساختهای گردشگری در نواحی مختلف یک شهر و توزیع متعادل زیرساخت ها و تعدیل نابرابری در نواحی مختلف، یکی از اقدامات اساسی توسعه گردشگری است. هدف از این پژوهش سطح بندی مناطق 15 گانه شهر اصفهان از لحاظ زیر ساخت های گردشگری ورزشی می باشد و از مدل HDIبرای تحلیل آن استفاده شده است. این تحقیق از نظر هدف کاربردی و از نظرماهیت توصیفی-تحلیلی می باشد جهت جمع آوری اطلاعات از آمارنامه شهر اصفهان استفاده شده است نتایج این پژوهش نشان داد که مناطق یک، سه، هفت، هشت، ده، یازده، دوازده، چهارده و پانزده دارای سطح توسعه یافتگی محروم، مناطق دو، چهار، پنج، نه و سزده دارای سطح توسعه یافتگی متوسط و فقط منطقه شش دارای سطح توسعه یافتگی بالا می باشند.

Keywords:

گردشگری ورزشی , زیرساختهای ورزشی , سطح بندی , مناطق پانزده گانه , مدل HDI