ارزیابی سطح آمادگی سامانه ی مدیریت شرایط اضطراری با استفاده از رویکرد فازی

هدف پژوهش حاضر، ارزیابی سطح آمادگی سامانه ی مدیریت شرایط اضطراری به صورت شبکه ی کل و براساس رویکرد فازی می باشدکه به صورت مطالعه ی موردی در پالایشگاه انجام شده است. جامعه ی آماری مورد مطالعه شامل هفت تیم و 140 تن از اعضای این تیممی باشند. در این پژوهش، پرسشنامه یی برای ارزیابی سطح آمادگی سامانه ی مدیریت شرایط اضطراری براساس سه معیار شاملارتباطات از دیدگاه تبادل اطلاعات، طرح و دستورالعمل و همآهنگی تدوین گردید که از نظر روایی و پایایی )آلفا کرونباخ = 0/87)مورد بررسی قرار گرفت. نتایج با استفاده از بسته ی آماری برای علوم اجتماعی 18 تجزیه و تحلیل شد و ارزیابی سطح آمادگی بارویکرد فازی و با استفاده از جعبه ابزار فازی در نرم افزار متلب انجام شده است. یافته های حاصل از پرسشنامه در سطح ارتباطات،طرح ها و همآهنگی به ترتیب برابر 2/28، 2/09، 2/74 به دست آمد. مقادیر به دست آمده از سه معیار در پرسشنامه در بخش رویکرد فازی به عنوان متغیرهای مطالعه برای تعیین سطح آمادگی سامانه ی مدیریت شرایط اضطراری به کار رفته است. مقادیر زبانی وبازه های فازی متغیرهای ورودی و خروجی مطالعه با استفاده از روش دلفی، دلفی فازی و توسط افراد خبره تعیین گردید. نتایج نشانداد میزان کمی از سطح آمادگی در سامانه ی مدیریت شرایط اضطراری مورد مطالعه وجود دارد. براساس یافته های پژوهش پیشنهادگردید برنامه های آموزشی در برنامه ریزی و طرح ریزی در راستای بهبود و افزایش سطح آمادگی سامانه ی مدیریت شرایط اضطراریایجاد و اجرا گردد.

Keywords:

ارزیابی , آمادگی , سامانه ی مدیریت شرایط اضطراری , رویکرد فازی