نقش معماری پایدار در بهسازی بافت فرسوده شهری (نمونه موردی: شهر بجنورد)

معماری کهن ایران حاصل تجربیات پیشینیانمان است که سالیان بسیاری را برای هم خوانی معماری وشهرسازی متناسب با اقلیم خاص منطقه، فرهنگ و مذهب این سرزمین صرف کرده و به صورت بناها و بافتهای تاریدی به دست ما سپرده اند. با وجود اینکه بحث معماری پایدار مبحثی جدید و مربوط به چهل سالپیش است ولی رعایت این اصول معماری و ساخت بناها با توجه به اصول معماری پایدار کمتر مورد توجهقرار گرفته است. کشف و استفاده از ارزش های فراموش شده گذشته در بناهای امروزی کمک فراوانی درپایدار سازی معماری کنونی می کند. در پژوهش حاضر نیز با بررسی منابع مربوط به بافت فرسوده و همچنینپایداری شهری به خصوص معماری پایدار، میزان پایداری بافت فرسوده ی شهر بجنورد که در بافت تاریدیآن قرار گرفته است با استفاده از روش SWOT مورد بررسی و تحلیل قرار گرفت و در نهایت می توان گفتمیزان پایداری در این شهر بسیار ضعیف می باشد و نقش معماری متناسب با اصول پایداری بسیار پررنگ میباشد و با ادامه روال کنونی به دلیل مرکزیت داشتن این بافت در شهر اثرات ناخوشایندی را بر بافت کل شهرمترتب می شود. در نهایت برای بهتر شدن وضعیت بافت فرسوده ی پیشنهاداتی ارائه شده است.

Keywords:

بافت , بافت فرسوده , توسعه پایدار , معماری پایدار , بجنورد