بازارگرایی و تأثیر مثبت آن در ارتقاء سطح نوآوری و کسب مزیت رقابتی در نظام بانکداری ( مطالعه موردی بانک پارسیان )

رقابت پذیری صنعت بانک داری و خدمات بانک های تجاری در بازارهای مالی جهان ، علاوه بر خیلی از عوامل مؤثر ، در گرو بازارگرایی به عنوان یک عامل مهم و راهبردی است. در این میان، شناسایی و تاکید بر عواملی که می تواند بر نوآوری تأثیر گذارده و آن را تسهیل بخشد در صنعت بانکداری که با رقابتی روزافزون و محیطی متلاطم روبرو است امری مهم به نظر می رسد. در پژوهش حاضر به بررسی تأثیر مثبتی که بازارگرایی می تواند در ارتقاء سطح نوآوری و کسب مزیت رقابتی در نظام بانکداری داشته باشد پرداخته شده است این پژوهش از حیث هدف کاربردی و از حیث روش توصیفی و پیمایشی است. جامعه آماری این پژوهش را، کارکنان ستادی و اجرایی بانک پارسیان ( به تعداد 4408 نفر ) تشکل می دهند، که با استفاده از فرمول نمونه گیری جامعه محدود کو کران و روش نمونه گیری تصادفی ساده، 370 نفر به عنوان نمونه ی آماری انتخاب شدند. اطلاعات مورد نیاز برای انجام این تحقیق با استفاده از روش کتابخانه ای ( اسناد و مدارک موجود ) و توزیع پرسشنامه بین جامعه آماری به دست آمده است. روایی پرسشنامه با بهره گیری از نظرات کارشناسان و متخصصان حوزه بازاریابی و بانکداری مورد تأیید قرار گرفت و پایایی پرسشنامه بر اساس ضریب آلفاکرونباخ 0/89 برآورد گردید. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آمار توصیفی ( فراوانی و درصدخالص) و آزمون استنباطی مدل معادلات ساختاری شامل ( تحلیل عاملی تائیدی و تحلیل مسیر) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج پژوهش به لحاظ آماری حاکی از آن بود که بازارگرایی و مؤلفه های آن، تأثیر مثبتی در ارتقاء سطح نوآوری و کسب مزیت رقابتی در نظام بانکداری دارد و بایست توجه داشت که آنچه بازارگرایی را تعریف می کند توجه همزمان به سه بعد آن یعنی هماهنگی بین بخشی، رقیب گرایی و مشتری گرایی است و باید در نظر داشت که تنها زمانی می توان به نوآوری پایدار دست یافت که به همبستگی این سه بعد تاکید داشته و هماهنگی مناسبی در میزان توجه به هر یک به کار بست.

Keywords:

بازارگرایی , مشتری گرایی , رقیب گرایی , هماهنگی بین بخشی , نوآوری فرایند