فرآیند دستیابی به : الگوهای بهینه مسکن روستایی

موضوع اصلی و درونمایه نوسازی و بهسازی مسکن روستایی چیست و چگونه می توان به آن رسید؟ در این فرآیند چقدر باید به نوسازی پرداخت و عملکردگرا بود ؟ آیا نباید معماری روستایی را که در پیوند با فرهنگ و معماری گذشته است و دارای عناصر و مؤلفه های خاص خود است در این فرآیند احیاء کرد ؟ و آیا اساساً چنین امکانی وجود دارد ؟ مسکن روستایی چقدر وابسته به بافت روستایی است و ساختار اقتصادی و اجتماعی و فرهنگی آن چیست ؟ با مطالعات گو نه شناسی چگونه می توان به طرح نظریه محکمی برای نوسازی و بهسازی رسید ؟ سؤالات فوق و بسیاری پرسش های دیگر در مقدمه هر طرح نوسازی و بهسازی روستایی در برابر محققان قرار می گیرد و همه دست اندرکاران ، کنکاش می کنند که رویه مشخصی را برای دست یافتن به نوسازی و بهسازی روستایی مطرح کنند . این موضوعات تازه نیستند و حداقل دیرینه ای پنجاه ساله دارند . طی این زمان طولانی مطالعات زیادی انجام شده و منابع متعددی فراهم آمده اند . با این وصف برنامه ریزی و هدایت تحولات کالبدی و مسکن روستایی هنوز ، روش شناخته شده ای که جامع نگرش های مختلف باشد در ایران ندارد . آنچه که حائز اهمیت است سیاست ها و برنامه ریزی های بخش عمومی است که غالباً به سمت نوسازی گرایش دارد . در این صورت میزان پایبندی به آنچه که معماری و سیمای روستا نامیده می شود همیشه مورد سؤال قرار می گیرد . اینکه چگونه می توان معماری روستایی را پایدار ساخت و به اهداف نوسازی دست یافت می تواند موضوع پارادیم نوسازی و بهسازی روستاهای کنونی باشد . ولی رها کردن مسکن روستایی در عرصه نوسازی و گرایش دادن روستاها به ساختمان سازی های شهری قطعاً نمی تواند فرآیندی مورد تأیید باشد . در این تحقیق هر چند به اجمال سعی شده است پارادیم طراحی مسکن روستایی به گونه ای که ریشه های متأصله معماری روستا در آنها فراموش نشود پیگیری شود.