تاثیر توسعه پایدار اجتماعی در معماری پایدار

زیست و توسعه پایدار امروزه از بحث بر انگیزترین موضوعات در معماری است و نظریات گوناگونی در این زمینه ارایه شده است.ولی به طور کلی معماری پایدار را میتوان معماری ای دانست که نسبت به ویژگی ها و شرایط محیطی و مکانی پاسخگو است و ازقابلیت های بستر خود در راستای ایجاد شرایط محیطی مطلوب استفاده بهینه می نماید . یعنی کمترین صدمات را بر محیط زیستدارد. علاوه براین نسبت به تغییرات ،شرایط و نیازها انطباق پذیر و تداوم پذیر است وبه عبارت دیگر معماری منحصر به فردیاست که ضمن توجه به نیازهای زیبا شناختی با ظرفیت های طبیعی و اکولوژیک بستر خود نیز منطبق است. در حیطه توسعهپایدار، مباحث مربوط به پایداری اجتماعی، در عین مهم بودن بسیار بحث برانگیز است که این امر به نوبه خود مشکلات اینتحقیق را پیچید ه تر می کند . اما در عین حال، بعلت مشکلات اجتماعی رو به رشد جوامع شهری، نیاز به تحقیقات با رویکردخاص به پایداری اجتماعی بشدت احساس می شود . بعلاوه باید به این نکته دقت داشت که شرای ط اجتماعی ناپایدار بهناپایداری زیست محیطی نیز می انجامد. از مباحث مهم در پایداری تعهد آن به همبستگی اجتماعی جامعه، مخالفت بامحرومیت اجتماعی و تبعیض است که این امر نیازمند مشارکت شهروندان در فعالیتهای عمومی است. پایداری اجتماعیدرکنار پایداری نهادی، این حق را برای تمام شهروندان در نظر می گیرد که بصورت فعال در امور جامعه خود مشارکتداشته باشند و نتایج این مشارکت را بخوبی درک کنند .معماری نیز بعنوان یکی از عرصه های مهم توسعه پایدار، می بایدشرایط لازم برای مشارکت اجتماعی را فراهم آورد .از اینرو معمارانی که پایداری را در دستور کار قرار می دهند ، بایستیعلاوه بر توجه به مسایل محیطی پایداری به جنبه های اجتماعی و تشکیلاتی آن نیز توجه داشته باشند. مقاله حاضر سعیدارد تا با اشاره ای به توسعه پایدار و ابعاد مختلف آن ، به تبیین جایگاه پایداری اجتماعی و نهادی در حوزه معماری پایداربپردازد و با بکارگیری نتایج حاصل از بررسی تطبیقی و تحلیلی فوق، پیشنهاداتی را در زمینه ارتقای این مباحث در معماریپایدار ارایه دهد.

Keywords:

پایداری اجتماعی , معماری پایدار , توسعه , پایداری , شهر