نوسازی و بهسازی بافت های فرسوده محورهای تاریخی شهر اصفهان و تاثیر آن بر توسعه گردشگری

بافت های فرسوده شهری جزیی از پیکره شهرها بوده و دارای ارزشهای کالبدی –عملکردی و اقتصادی است. اینکالبد با قابلیت ها و توان های بالقوه خود یک سرمایه اقتصادی محسوب می شود. اما این یک رود سکه است روددیگر سکه نیمه تاریک و ناهنجار آن است. این کالبد و ساختار با تمامی قابلیت ها و توان های خود در معرض چالشهای بنیادی بوده و نیازمند توجه خاص است. امروزه مدیران شهری به حفظ ، احیاء و بازسازی و بهره برداری ومعرفی اماکن تاریخی که غالبا در بافت های فرسوده واقع شدند، توجه ویژه ای دارند ،تا در کنار آن با جذب گردشگرو توسعه گردشگری منبع درآمدی ارزشمند برای شهر و ساکنان آن فراهم آورند. بافت های فرسوده شهری و دربعضی موارد وجود یک بافت و محدوده تاریخی نحوه نوسازی و بهسازی این شهر ها را با مشکلاتی مواجه ساختهاست. توسعه گردشگری در این بافت ها مشروط احیاء و بهسازی بافت های فرسوده بوده است. اصلی ترین هدف وراهبرد اساسی اقدامات بهسازی و نوسازی در بافت های فرسوده شهری ،بازگرداندن این بافت های فرسوده وتاریخی به چرخه ی زندگی شهری است. زنده ماندن بافت های فرسوده در گرو فعالیت و مشارکت در زندگی جاریدر شهر است. سعی تحقیق حاضر براین است که ضمن شناسایی بافت های فرسوده محله های تاریخی در کلانشهر اصفهان با استفاده از مدل swot ،بررسی نقاط ضعف ،نقاط قوت ،فرصت ها و تهدید ها به ارایه راهکارهاییجهت پیشرفت و توسعه گردشگری در این محورها انجام شود. تحقیق حاضر کاربردی و روش پژوهش آن توصیفی-تحلیلی می باشد.

Keywords:

بهسازی , نوسازی , بافت فرسوده , گردشگری , توسعه