نقش بازآفرینی الگوهای پایدار در معماری کویر

نظریه ی توسعه ی پایدار و در پی آن معماری پایدار، از بحث بر انگیزترین موضوعات معماری معاصر است. اینکه هر ساختمانیباید بتواند با محیط طبیعی که در آن واقع شده رابطه برقرار کند جای بحث ندارد. آنچه چالش محسوب می شود نوع و چگونگی اینرابطه است. ایده ی معماری پایدار امروزه برای پاسخگویی به این پرسش طرح شده است. در جهت ایجاد محیطی پایدار و مناسبزندگی انسان، معماری کویری ایران به اصول و روشهایی دست یافته است که نه تنها تخریب و ضایعه ای را بر محیط تحمل نمی کند،بلکه فراتر از آن به عنوان عامل کمال بخشیدن به ماده نیز ایفای نقش می کند.امروزه اصطلاح معماری پایدار برای گستره ی وسیعی از رویکردهای حساس به محیط به کار می رود. از معماری سنتی که به عنواننوعی از معماری با گرایش به سمت پایداری بوم شناختی و اجتماعی شناخته می شود، تا برخی دیگر که با ایجاد آشتی و تعامل میانتکنولوژی و اکولوژی کوشیده اند ویژگی های مفید هر دو را به کار گیرند. اگر چه هر یک از این رویکردها را افراد مختلف مطرحکرده اند. در کل ،همه ی آنها در مورد یک موضوع باهم توافق دارند ،اینکه ساخت محیط مصنوع باید با در نظر گرفتن منابع طبیعیموجود و حفظ آنها برای آیندگان انجام پذیرد.

Keywords:

بازآفرینی , الگوهای پایداری , معماری کویر