بررسی تاثیرطبیعت در طراحی ارگانیک با سازه های بیونیک درفضاهای داخلی و فرم بیرونی ساختمان

معماری بیونیک یا همان سازه های ارگانیک به مفهوم الهام پذیری از طبیعت در هنر طراحی بناست. آنچه امروزه نمود ویژه ای در طرح هایمهندسی دارد، آن است که متخصصان از زوایای گوناگون معماری و مهندسی سعی در حرکت به این سمت دارند، ولی آنچه که در طراحیساختمان های هزاره ی سوم به آن نیاز دارد، موضوع هماهنگی و تعامل معماری و فناوری در این امر است. قرن هاست که بشر در رابطه ایتنگاتنگ با طبیعت بسر برده و برای رفع نیازهای اولیه اش از آن الهام می گیرد. معماری بیونیک در ابتدا و در تاریخ تمدن فراعنه در مصر،شاهنشاهی ایران، پادشاهی یونان و امپراتوری روم و بیزانس به شکل آشکاری قابل ردیابی است. انسان از بدو پیدایش تاکنون در طبیعت بهکندوکاو مشغول بوده و هست، در طبیعتی که همواره برای او ناشناخته و بوده. زمانی او به تدریج از دل طبیعت واژه تکنولوژی و هنر را بیرونکشید وآنها را برای ترکیب در ذهن خود پرواند و حاصل آنرا طی قرن ها به زبان های مختلف باز گو کرد. بنابراین لازم است ارتباطی با اصولمنطقی و علمی بین سیستم های ماشینی و سیستم های زنده پدیدار شود روح بخشیدن به ساختمان یکی از تمایلات معماری بیونیک است کهبا توجه به قدرت سازه برای تنفس (زنده نمایی)، به کمک خطوط مستقیم یا منحنی خالص و القاء آهسته تمامیت سازه به آن دست پیدامی کنند و مهم ترین چیز برای معماری بیونیک آن است که ساختمان بتواند زنده بودن خود را القاء کند هدف از این مقاله بررسی معماریبیونیک موضوع اصالت طرح را از دیدگاه سازه و معماری داخلی و تلفیق طبیعت و منطبق با رفتار طبیعی و نیازهای زندگی متکی بر تکنولوژیدر قرن حاضر بررسی نماید و این دیدگاه را القا کند.

Keywords:

بیونیک , ارگانیک , سازه , فرم