بررسی نقش تربیتی نظریه ی خلق مداوم بر اساس دیدگاه ابن عربی

ابن عربی معتقد است که عالم در هر لحظه، با یک زندگی جدید، زنده می شود. فیض وجود، دمادم است و مدام به سوی عالم، ریزش می کند. چون عالم امکان، تجلی حضرت حق است و پرتوی از نور وجود او و نیزلاتکرار فی التجلی درتجلی تکرار نیست و این فیض دمادم در ملک امکان به صورت خلع و لبس انجام می پذیرد. از این رو موجودیتی خلع می شود تا موجودیت دیگری پدید آید. گویی لباس از تن موجود امکانی بیرون آورده می شود تا لباس دیگری تن او را بپوشاند. آگاهی از این دگرگونی و خلع و لبس دایم، وظیفه ی نظام تعلیم و تربیت است. تعلیم و تربیت عرفانی منجر به گذر از روش های منفعل تربیتی حاکم بر نظام های آموزشی می شود و افزون بر آن که فراگیران را به تلاش و فعالیت ترغیب می کند، تبعیض های جنسیتی را کاهش می دهد. در این زمینه، بهره گیری از هنرهای اصیل ایرانی چون نگارگری، در القای حرکت و جوشش جهان به متربیان، بسیار رهگشا خواهد بود

Keywords:

خلق مداوم , ابن عربی , تعلیم و تربیت