بررسی زمینه های پیدایش ادبیات آرمانشهری از دیدگاه یونگ

آرمانشهر یا اتوپیا ، یکی ازکهن الگوهای مشترک در همهی فرهنگ های بشری و متون ادبی جهان است که مضمون آن خاطرهی ازلی بازگشت انسان از بهشت و رویای تحقق جامعه آرمانی است . کهن الگو ، انگاره های ازلی و مشترکدر ذهن و ضمیر ناخودآگاه افراد بشر هستند که در هر عصر ، اندیشهها و باورهای رایج آن دوره را به شکل بازنمودی متنوع از ناخودآگاه جمعی بشر ، نشان می دهند . یونگ برای بازشناسی این اندیشهها و باورها ،کهن الگوها را موجودیتیبا دو جلوه جسمی و روانی معرفی می کند . جلوه جسمی کهن الگو ، نتیجهی جریان های عمیق اجتماعی ، سیاسی ، تاریخی، مذهبی و فرهنگی عصر و محیط بشر است و جلوه روانی ، واکنش و بازتابی خیال پردازانه و ناقص به این جریان هاست که در ضمیر ناخوآگاه بشر شکل می گیرد . در این جستار با بررسی و تحلیل جلوه های جسمی و روانی کهن الگویآرمانشهری در سه اثر جمهور افلاطون ، شاهنامهی فردوسی و اسکندرنامهی نظامی ، زمینه های مشترک در پیدایش ادبیات آرمانشهری بیان شده است

Keywords:

آرمانشهر , افلاطون , فردوسی , کهن الگو , نظامی , یونگ