تعیین اثر یوگا بر خودکارآمدی و خطر افتادن در سالمندان شهر کرج

پژوهش حاضر با هدف تعیین اثر یوگا بر خودکارآمدی و خطر افتادن در سالمندان شهر کرج انجام شده است. به منظور بررسی موضوع و آزمون فرضیه های پژوهش نمونه ای 60 نفره از سالمندان شهر کرج بصورت تصادفی انتخاب و در دو گروه آزمایش و کنترل تقسیم بندی شدند. سپس سالمندان گروه آزمایش زیر نظر مربی متخصص 16 جلسه در تمرینات یوگا شرکت نمودند. به منظور سنجش متغیرهای پژوهش از پرسشنامه خودکارآمدی شرر و آدامز ( 1983 ) و برای سنجش افتادن از پرسشنامه کارآمدی در افتادن در سالمندان فرم بین المللی ( FES-I ) استفاده شد. پس از جمع آوری داده ها برای تحلیل فرضیه ها از آزمون تحلیل واریانس 2 عاملی (2×2) در سطح 0/05 با استفاده از نرم افزار spss نسخه 20 استفاده شد. نتایج بدست آمده نشان می دهد، اثر تمرینات یوگا بر خودکارمدی زنان و مردان یکسان است ( p=0/576 و 0/31= (55.1) F). به عبارت دیگر، بین جنسیت و تمرین بر خودکارآمدی زنان و مردان تعامل معنی داری وجود ندارد، بنابراین تمرینات یوگا در نمونه مورد بررسی بر خودکارآمدی تاثیری نداشت. همچنین بین میانگین تغییرات میزان نگرانی از افتادن سالمندان گروه تمرینات یوگا (3/10-) و گروه کنترل (0/93) تفاوت معنی داری وجود دارد. به عبارت دیگر، یوگا منجر به کاهش معنی دار میزان نگرانی ها از افتادن سالمندان شد.

Keywords:

یوگا , خودکارآمدی , خطر افتادن , سالمندان