مدیریت کاه برنج و استفاده از آن به عنوان سوخت زیستی

برنج محصول و غذای اصلی گیلان است که شامل کاه برنج، پوسته و محصولات جانبی به عنوان محصولات فرعی میباشد. وسعت مزارع برنج گیلان 328 هزار هکتار بوده که رتبه دوم تولید برنج درکشور را به خود اختصاص دادهاست. هر ساله پس از برداشت برنج مقدار زیادی کاه برنج در مزارع باقی می ماند تولید کاه و کلش در گیلان به طور میانگین هر ساله حدود1.329.693 تن می باشداستفاده نامناسب از کاه برنج و سوزاندن آن در مزارع نه تنها با انتشار مقدار زیادی گازهای گلخانهای ) GHG1 )تهدیدی برای محیطزیست میباشد، بلکه سبب از دست رفتن مقدار قابل توجهی از محصولات جانبینیز میشود. این مقاله، به بررسی یکی از جنبههای کلیدی استفاده از کاه برنج به عنوان منبع مهم انرژی تجدیدپذیر میپردازد. تولید اتانول از کاه برنج منبع مهم از انرژی تجدیدپذیر میباشد که منجر به افزایشدرآمد کشاورزان و جلوگیری از سوزاندن کاه و همچنین راهحلی مناسب برای تولید انرژی پاک در برابر افزایش تقاضای انرژی فراهم میکند. افزایش رو به رشد جمعیت و میل به صنعتی شدن ازعوامل پیشرودر روند افزایش تقاضای انرژی میباشد. اتانول حاصل از کاه برنج، سوختی پاک، تجدیدپذیر و پایدار بوده که تولید و استفاده از آن دارای مزایایی از قبیل کاهش انتشار گازهای گلخانهای، راهحل مناسب دفعکاه برنج، راهحلی برای امنیت انرژی، تامین برق مناطق روستایی و اشتغال و درآمدزایی میباشد

Keywords:

اتانول , زیستتوده , سوخت زیستی , کاه برنج