بررسی جهت بهینه ساختمانها در برابر تابش خورشید در شهر شیراز

در نظر گرفتن شرایط آب و هوایی در طراحی ساختمان می توانند بدون کاهش کیفیت زیستی به کاهش مصرف انرژی و پیامد آن کاهش آلودگی ها کمک فراوانی نماید. هدف از این پژوهش جهت یابی بهینه بنا به عنوان راهکاری موثر جهت بهینه سازی مصرف سوخت را در شهر شیراز می باشد. در همین رابطه نخست با به کارگیری داده های هواشناسی میانگین کمینه و بیشینه تمام و کمینه و بیشینه رطوبت نسبی روزانه در بازه زمانی 55 سال (1٬959 - 2٬013) با استفاده از شاخص دمای موثر و رسم منحنی های همدمای دو ساعت به نیازسنجی زیست اقلیمی ساختمانی در شهر شیراز پرداخت شد. سپس با استفاده از روش محاسباتی قانون کسینوس میزان انرژی دریافتی از سطوح قایم طی ماه های سال برآورد شد. بر اساس یافته های پژوهش بررسی وضعیت زیست اقلیمی در 37% موارد در سرزمین پژوهش نیاز به گرمایش اهتزاز و تنها در مورد در صد موارد نیاز به سرمایه در ساختمان احداث شده است. با در نظر گرفتن این نکته که نیاز اصلی در شهر شیراز نیاز به گرمایش می باشد جهت های بهینه برای استقرار ساختمان جهت جنوب، جنوب خاوری و جنوب باختری برآورد شد. از میان این جهت ما نیز جهت جنوب به دلیل جذب حداکثر انرژی و مواد 100 سال به جذب کمتر انرژی در مواقع کم سال به عنوان جهت بهینه مشخص شد. همچنین واصله به سینه ساختمان ها به جهت پرهیز از سایه اندازی محاسبه شد که نشان می دهد در شرایط موجود رعایت چنین فاصله ای امکان پذیر می نماید اما در موارد بناهای نوساز رعایت آن می تواند سودمند باشد.

Keywords:

طراحی اقلیمی , جهت ساختمان , تابش , شیراز